کارکرد کثیف ربات ها برای ارتش آمریکا!

به گزارش خبرگزاری امروزیا تا زمانی که ایالات متحده ارتش دارد سربازان پیاده نظام ایالات متحده به یک شعار پایبند بوده اند: “تا زمانی که سفیدی چشمان آنان را مشاهده نکردید شلیک نکنید”. با این وجود، ستوان “آیزاک مک کُردی” و جوخه سربازان پیاده نظام او که در نقش یک دشمن خیالی ایالات متحده بازی می کردند در ماه گذشته در بزرگترین زمین آموزشی ارتش ایالات متحده جنگیدند و خود را در برابر دشمنی بسیار متفاوت دیدند: دشمنی با لنزهای دوربین به جای چشم و ورق فلزی به جای پوست. آنان انسان های عادی دارای گوشت و خون نبودند که با سربازان می جنگیدند بلکه ماشین بودند.

براساس گزارش فرارو، تعداد انگشت شماری از ربات های ارتش امریکا که روی هشت چرخ حرکت می کردند و از قدرت آتش کافی برخوردار بودند در میدان نبرد در شهر خیالی “اوجِن” به سوی سربازان یورش بردند. ربات ها به سوی خانه هایی که نیروهای مخالف در آن پنهان شده بودند تیراندازی کردند. پهپادها که ساعت ها در میدان نبرد پرسه می زدند بالای سر مک کردی و تیم اش پرواز کرده و بمب ها البته در این عملیات توپ های فوم دار را درست بالای سر آنان پرتاب می کردند. سگ های ربات نیز با حسگرهایی که بر روی سرشان قرار داشت خانه ها را جستجو می کردند.

ژنرال “رندی جورج” افسر ارشد ارتش از پنتاگون به صحنه نبرد ساختگی رفته بود تا آن را تماشا کند. چند ژنرال ارشد و تقریبا به همان تعداد چند سرهنگ نیز از پشت بام ساختمانی گچی در حال نظاره کردن نبرد بودند. برخی از آنان مچ بندهای فلزی که روی آن نام سربازان کشته شده در عراق و افغانستان حک شده بود را بسته بودند.

نیروهای نظامی امریکایی امیدوار هستند در صورت بروز جنگی در آینده آن کشور از ربات ها به عنوان سرباز استفاده کند. قرار است ربات ها کارهای کثیف، کسل کننده و خطرناک را انجام دهند که می توانند باعث کشته شدن صدها یا حتی هزاران نفر شوند و تاکنون در طول دو دهه جنگ در خاورمیانه جان هفت هزار نظامی امریکایی را گرفته اند.

با این وجود، تمام ماشین ها برای بهترین زمان آماده نیستند. در طول عملیات تمرینی که “پروژه همگرایی” نام داشت و برای آزمایش ربات ها در سناریوهای جنگی واقعی طراحی شده بود آن ها با گلوله های واقعی روبرو نشدند. ربات ها دید محیطی ندارند. هم چنین، ربات ها نمی توانند به سادگی با چرخاندن سر خود مانند یک سرباز انسان به چپ یا راست نگاه کنند. هم چنین، شبکه ارتش امریکا نمی تواند همواره صدها پهپاد را به طور همزمان بر فراز زمین نگه دارد و یا حتی به به سربازان امریکایی بگوید که کدام یک از پهپادها دوست و کدام یک دشمن هستند.

جورج و دیگر رهبران ارتش بر این باورند که تقریبا همه واحدهای ارتش ایالات متحده تا کوچک ترین گشت های پیاده نظام به زودی پهپادهایی در آسمان خواهند داشت تا حس کنند، محافظت کنند و حمله کنند و دیری نخواهد پایید که ایالات متحده ربات های زمینی را در تیم های انسان – ماشین وارد نبرد سازد. سوال این است که ارتش آمریکا چگونه می تواند ربات ها را در خط مقدم قرار دهد؟ این تمرین عملیاتی در مرکز آموزش ملی فورت ایروین واقع در بیابان موهاوی انجام شد که در 60 کیلومتری شمال شرقی بارستو در کالیفرنیا واقع شده است. انزوا و دور بودن از شهر و هر محل سکونت آن منطقه نکته اصلی آنجاست.

سربازان آن محدوده آموزشی عظیم را “جعبه” می نامند چرا که یکی از معدود مکان هایی در ایالات متحده است که در آنجا قادر هستید طیف الکترومغناطیسی را مسدود کنید، پهپادها را در ارتفاع 9144 متری به پرواز درآورده و مهمات بزرگ را بدون ایجاد مزاحمت از سوی هرگونه بازیگری شلیک کنید. فورت ایروین شامل 14 شهر خیالی و 1200 ساختمان است. پس از ورود نیروها آنان به مدت 21 روز بدون دسترسی به حمام در آنجا به سر می برند. زندگی در محیط بیابانی دشوار است. در تمرینی در ماه ژانویه نیروهای ارتش ایالات متحده مجبور بودند در برابر باد، باران، برف و گرمای طاقت فرسا مقاومت کنند.

سناریوها به گونه ای طراحی شده اند که در هر جایی که نیروهای آمریکایی مستقر باشند (که در دو دهه گذشته عمدتا عراق و افغانستان بوده است) مناسب باشد. با این وجود، از سال 2014 میلادی تقریبا در زمان اولین حمله کرملین به اوکراین ارتش امریکا از فورت اروین برای تمرین عملیات رزمی در مقیاس بزرگ علیه نیروهای دشمن با الگوبرداری از ارتش آزادیبخش خلق چین و ارتش روسیه استفاده کرده است.

ایده پشت آن عملیات این است که اصطلاحا ارتش بیش تر حین آموزش دچار خونریزی شود نه در میدان جنگ واقعی. بنابراین، سازمان دهندگان سعی می کنند دشمن شبیه سازی شده را سخت تر از دشمن واقعی طراحی کنند نه مانند روس ها که با نقشه های دهه 1980 میلادی به اوکراین رفتند و به دنبال شهرهایی بودند که اصلا وجود نداشتند!

نبردی که سربازان اوکراینی در میدان نبرد داخل کارخانه فولاد آزوفستال در ماریوپل در اطراف شهر خارکف و در خلال آزادسازی خرسون تجربه کرده اند ارتش روسیه را مجبور کرده بیش تر خود را با شرایط ایجاد شده تطبیق دهد. سرلشکر “کرت تیلور” فرمانده مرکز آموزش ملی می گوید: “سیاه لشکرهای حقوق بگیری در اطراف ایروین پرسه می زنند و نقش غیرنظامیانی را بازی می کنند که در آتش متقابل گرفتار شده اند”.

سناریوهای طراحی شده ربات ها را نیز شامل می شوند. مک کردی می گوید امروز ارتش ممکن است سه جوخه در یک حمله اولیه مستقر کند: یکی برای تثبیت دشمن در جای خود، دیگری برای مانور دادن روی آن ها و سپس یک جوخه دیگر به عنوان ذخیره. ربات ها را در آن گروه از سربازان قرار دهید و آن ها ناگهان فضای بسیار بیش تری برای مانور خواهند داشت. مک کردی می گوید: “قابلیت ربات آن است که از شما محافظت می کند، شما را آزاد کرده و به شما انعطاف پذیری بیش تری می دهد و تمام جبهه های دیگر دفاعی دشمن را تضعیف می کند”.

این ممکن است در هر میدان جنگی درست از آب در نیاید مانند همه چیزهای دیگر در اینجا پروژه همگرایی یک آزمایش است. جلوگیری از غلتیدن یک ربات در امتداد شن و سنگ آتشفشانی فورت اروین کار دشواری می باشد. هم چنین، سربازان هنوز هیچ گونه مهمات واقعی را به سمت ربات ها شلیک نکرده اند. هم چنین، مشخص نیست ربات ها در زمستان های سرد برای مثال در آلبرتا در کانادا کاربرد خواهند داشت یا خیر.

پهپادها در حال حاضر در همه جا وجود دارند شما می توانید یک کوادکوپتر را با قیمت حدود 50 دلار در اکثر فروشگاه های بزرگ خریداری کنید، اما ساخت ربات های زمینی برای میدان های نبرد کار چالش برانگیزی می باشد. با این وجود، کل عرصه رباتیک در حال گسترش است. اوکراین پیش تر متعهد شده بود که بخش جداگانه ای برای ارایه خدمات به پهپادها و سایر وسایل نقلیه بدون سرنشین ایجاد کند. ارتش ایالات متحده ممکن است خیلی دور نباشد: در حال بررسی پیشنهادی برای اضافه کردن یک جوخه از ربات ها معادل 20 تا 50 سرباز انسان به تیم های رزمی تیپ زرهی خود می باشد که واحدهای پیاده نظام با پشتیبانی تانک را شامل می شود. مقام های ارتش امریکا به این موضوع فکر نمی کنند که ربات ها جایگزین انسان ها شوند و یا آن که ربات ها به حل مشکل کمبود استخدام نیرو در ارتش کمک کنند. آنان، اما بر روی ریاضی و نسبت کار می کنند تا نسبت ربات به انسان را در ارتش به 2 به 1 یا 3 به 1 برسانند.

اگر جنگ روسیه و اوکراین چیزی در مورد آینده جنگ به ارتش امریکا آموخته باشد آن نکته این است که سربازان باید به بالای سرشان نگه کنند. در عملیات بازسازی شده اخیر سربازان به صدای پهپادها گوش می دهند و تمرینات رزمی برای دفاع در برابر آن ها را اجرا می کنند. برای زنده ماندن در میدان نبرد مدرن سربازان مجبور هستند خود را کوچک تر و تقریبا نامریی کنند. مهمات سرگردان می توانند ساعت ها بر فراز میدان نبرد منتظر بمانند و اگر اپراتور ضعیف ترین حرکت را حس کرد آماده اقدام هستند. نیروهای دشمن ساختگی فورت اروین دارای 105 گروه پهپاد هستند و می توانند همزمان با ده ها تا صدها پهپاد حمله کنند.

نیروهای آمریکایی احتمالا باید گوشی های آیفون و اندرویدهای خود را که در طیف الکترومغناطیسی موج می زند خاموش کنند. تیلور می گوید: “گوشی تلفن همراه برای سربازان به مثابه یک تله است. ما به سربازان نشان دادیم که گوشی تلفن همراه می تواند جان شان را در میدان نبرد بگیرد”. تیلور و تیم اش اخیرا یک بالگرد آپاچی غیر قابل شناسایی را دیدند که در حال عبور از سیستم دفاع هوایی آنان بود. این شناسایی از طریق گوشی تلفن همراه آیفون خلبان که با سرعت 19 کیلومتر بر ساعت در بیابان در حرکت بود امکان پذیر شد. جنگ فناوری با سرعت سال نوری در حال حرکت است.

جورج تنها شش ماه است که مشغول به کار بوده، اما پیش تر در برنامه های تسلیحاتی ارتش نقش داشته است. ارتش برنامه های پهپاد RQ-11 Raven و RQ-7 Shadow را لغو کرد برنامه هایی که تقریبا یک دهه به طول انجامید تا ایجاد شوند و سربازانی که از سرعت آهسته آن ناراحت بودند. چین تقریبا در هر بخش از زنجیره تامین پهپاد و رباتیک آماده است.

با فراگیر شدن پهپادها ارتش امریکا برنامه شناسایی هواپیمایی آینده را لغو کرده اند. هم چنین، رهبران نظامی امریکایی می خواهند تولید یک نوع بالگرد بلک هاوک را متوقف کنند. با این وجود، این هنوز یک سوال باز است که آیا ارتش اختیار خرید و ساخت پهپادهای ارزان قیمت مانند پهپادهای اوکراینی را دارد یا خیر. جورج به دنبال کسب اختیارات برای انجام این کار است، اما صنعت دفاعی این ایده را دوست ندارد که ارتش خریدار سلاح کم تر قابل پیش بینی باشد. بسیاری از شرکت ها خواهان ثبات قراردادهای چند ساله هستند.

موضوع بعدی سیستم به اشتراک گذاری اطلاعات ارتش است که مجموعه سرورهایی شبیه مجموعه پخش ضبط صوت همراه با سیم های بهم ریخته را شامل می شود که بسیاری از آن ها سال ها پیش باید به روز می شدند. در عوض، سربازان می خواهند ماموریت های خود را از طریق تبلت ها و آیفون ها انجام دهند. فراخوانی دستورات از یک تبلت نیز می تواند ارتش را سریع تر کند. پیش از این، تحلیلگران اطلاعاتی ارتش ایالات متحده به رادارها و سیگنال های رهگیری توجه کرده و در تلاش بودند خط مناسبی از داده ها را بیابند تا ببینند دشمن چه سلاح هایی دارد و کجاست. اکنون هوش صنوعی نیز در یافتن سیگنال در میان نویز کمک کننده است. هدف این است که سرعت تصمیم گیری درباره هدف گیری را به دقیقه و ثانیه کاهش دهید تا با دشمنانی که به همان اندازه سریع هستند رقابت کنید.

کشتن ربات ها ممکن است سخت تر باشد، اما باید توجه داشت که ربات ها غریزه ندارند و فاقد کنجکاوی هستند. با این وجود، ایده ایجاد ربات هایی که از کنجکاوی و غرایز برخوردار باشند نیز وحشتناک است. آیا مقام های نظامی نگران ایجاد ترمیناتورها هستند؟ کارشناسان اذعان دارند که ربات های آینده ممکن است به دو دسته قانون نیاز داشته باشند: یکی برای زمان صلح و دیگری برای جنگ.

با حمله نیروهای روسی به اوکراین شاهد اهمیت چندانی قایل شدن برای ویژگی های ایمنی مانند سوییچ های مسیول کشتار نیستیم سوییچ هایی که در صورت دریافت فرمانی که با کدهای رمزگذاری کنترل کننده مناسب امضا نشده باشد ربات را مجبور می کند تا تمام عملیات را متوقف کند. از سوی دیگر، سازمان ملل متحد به این گونه مسایل اهمیت زیادی می دهد. کمیته اول (خلع سلاح و امنیت بین المللی) مجمع عمومی سازمان ملل متحد پیش نویس قطعنامه ای را در مورد سلاح های خودمختار در ماه نوامبر تصویب کرد و اعلام کرد که یک عامل انسانی باید همیشه در جریان باشد. قانون جنگ نحوه استفاده از سیستم های رباتیک را تعیین می کند. با این وجود، دانشمندان هنوز در سطح پایه برای ایجاد رشته رباتیک هستند درست مانند اساتید دانشگاه استنفورد که پروتکل های شبکه ای را که منجر به اینترنت می شد ساختند.

227227