خلاصه کتاب اصول و مبانی استراتژی های مدیریت دانش ( نویسنده مرجان صفدری )

کتاب «اصول و مبانی استراتژی های مدیریت دانش» نوشته مرجان صفدری، راهنمایی جامع برای درک جایگاه حیاتی دانش در موفقیت سازمان ها و نحوه به کارگیری استراتژیک آن است. این کتاب به شما کمک می کند تا سازمانتان را به یک نهاد یادگیرنده و رقابت پذیر در عصر حاضر تبدیل کنید.

در دنیایی که هر روز با انبوهی از اطلاعات و تغییرات سریع روبرو هستیم، دیگر فقط داشتن سرمایه فیزیکی یا نیروی انسانی کافی نیست. حالا برگ برنده اصلی، «دانش» است؛ همان چیزی که یک سازمان را از بقیه متمایز می کند و به آن کمک می کند همیشه یک قدم جلوتر باشد. کتاب «اصول و مبانی استراتژی های مدیریت دانش» نوشته خانم مرجان صفدری، دقیقاً همین موضوع مهم را هدف قرار داده و به ما نشان می دهد که چطور می توانیم دانش را در سازمانمان جمع آوری، سازماندهی، توسعه و از آن استفاده کنیم تا به یک مزیت رقابتی پایدار برسیم.

نگاهی به نویسنده و کلیات کتاب: مرجان صفدری کیست و این کتاب چه اهدافی را دنبال می کند؟

خانم مرجان صفدری، نویسنده کتاب «اصول و مبانی استراتژی های مدیریت دانش»، با نگاهی کاربردی و عمیق، سعی کرده پیچیدگی های این حوزه را برای مخاطبانش روشن کند. این کتاب که در سال ۱۳۹۷ توسط انتشارات آرنا منتشر شده، با اینکه حدود ۱۰۳ صفحه دارد، اما به صورت فشرده و پرمحتوا، عصاره سال ها تجربه و پژوهش در زمینه مدیریت دانش را در اختیار خواننده قرار می دهد.

هدف اصلی کتاب این است که سازمان ها را متوجه کند دانش فقط یک مفهوم تئوریک نیست، بلکه یک سرمایه واقعی و پویاست که باید مثل هر دارایی ارزشمند دیگری، مدیریت و توسعه پیدا کند. این اثر می خواهد به مدیران، کارشناسان، و حتی دانشجویان کمک کند تا با اصول، مدل ها و استراتژی های مدیریت دانش آشنا شوند و بفهمند چطور می توانند این مفاهیم را در دنیای واقعی و در سازمان های خود پیاده سازی کنند.

نویسنده با تمرکز بر همسویی برنامه های مدیریت دانش با استراتژی های کلان سازمان، نقشه راهی را ترسیم می کند تا مطمئن شویم تلاش هایمان برای جمع آوری و به اشتراک گذاری دانش، فقط یک فعالیت جانبی نباشد، بلکه مستقیماً به اهداف بزرگ تر سازمان گره بخورد. در واقع، پیام اصلی صفدری این است که در عصر حاضر، مدیریت دانش خودش باید به عنوان یک استراتژی اصلی در نظر گرفته شود تا بتواند سازمان را به سمت نوآوری، بهره وری و پایداری هدایت کند.

فصل اول: اصول و مبانی مدیریت دانش – سنگ بنای سازمان های یادگیرنده

فصل اول کتاب، مثل یک مقدمه جانانه، خواننده را با دنیای مدیریت دانش آشنا می کند. اینجا یاد می گیریم که چرا اصلاً باید به دانش اهمیت بدهیم و چطور در طول زمان، این مفهوم به یکی از ارکان اصلی موفقیت سازمان ها تبدیل شده است.

ضرورت و تاریخچه مدیریت دانش

ببینید، از دهه ۵۰ میلادی به این طرف، بحث بقا و موفقیت سازمان ها گره خورده به برنامه ریزی های استراتژیک. اما حالا، در قرن ۲۱، دیگر فقط برنامه ریزی کافی نیست؛ باید یک «مدیریت استراتژیک» قوی داشته باشیم. در این میان، دانش مثل یک موتور قدرتمند، سازمان را به جلو می راند. صفدری می گوید سازمان های پایدار آنهایی هستند که بلدند چطور از فرصت ها استفاده کنند، در برابر تهدیدات محیطی دوام بیاورند و نقاط قوت داخلی خودشان را تقویت کنند. و اینجاست که مدیریت دانش وارد صحنه می شود؛ به عنوان یک نقطه قوت داخلی که توان رقابت را بالا می برد و سازمان را پویا نگه می دارد. کارکنان باهوش و خلاق، با دانش بالا، مثل رگ های حیاتی یک سازمان هستند که خون نوآوری را در آن پمپاژ می کنند و به سازمان مزیت رقابتی می دهند.

انواع دانش و مولفه های کلیدی مدیریت دانش

حتماً شنیده اید که دانش چند نوع دارد. مهمترین تقسیم بندی، «دانش ضمنی» (Tacit) و «دانش صریح» (Explicit) است. دانش صریح، همون دانشی هست که می تونیم تو کتاب ها، مقالات، اسناد یا فایل های کامپیوتری پیداش کنیم؛ قابل نوشتن و بیان کردنه. اما دانش ضمنی، اون دانشی هست که تو ذهن و تجربه آدم هاست؛ مهارت ها، بینش ها، قلق ها و چیزهایی که به راحتی نمی شه منتقلشون کرد. کتاب تاکید می کنه که برای یک مدیریت دانش موفق، باید این دو نوع دانش رو به هم وصل کنیم و از تعاملشون، دانش جدید خلق کنیم.

از دیدگاه رابیتز، مدیریت دانش شامل همه ی روش هایی است که سازمان، دارایی های دانش خود را اداره می کند که شامل: چگونگی جمع آوری، ذخیره سازی، انتقال، به کارگیری، به روزسازی و ایجاد دانش است. این تعریف به خوبی نشان می دهد که مدیریت دانش یک فرآیند جامع و چرخه ای است.

سرمایه دانشی، مثل یک گنج پنهان در سازمانه که با مدیریت درستش، می تونیم به مزیت های رقابتی بزرگی دست پیدا کنیم. این دانش برای بقای سازمان ضروریه و پیتر دراکر هم می گه راز موفقیت سازمان ها در قرن ۲۱، همین مدیریت دانش هست.

مزایا، سبک ها و روش های مدیریت دانش

وقتی مدیریت دانش درست و حسابی پیاده بشه، سازمان کلی فایده می بره. بعضی از این فایده ها ملموس هستن، مثل افزایش بهره وری، کاهش هزینه ها یا بهبود کیفیت محصولات. بعضی ها هم ناملموسن، مثل افزایش نوآوری، بهبود تصمیم گیری ها، افزایش رضایت کارکنان و ایجاد یک فرهنگ سازمانی یادگیرنده. کتاب به سبک ها و روش های مختلفی اشاره می کنه که می تونیم برای مدیریت دانش ازشون استفاده کنیم، مثلاً ایجاد جوامع عملی (Communities of Practice)، سیستم های مدیریت محتوا (CMS)، یا حتی جلسات طوفان فکری برای خلق دانش جدید. هر سازمان باید با توجه به نیازها و فرهنگ خودش، بهترین سبک و روش رو انتخاب کنه.

زیرساخت ها و ابزارهای مدیریت دانش

برای اینکه مدیریت دانش به خوبی تو سازمان جا بیفته، به یه سری زیرساخت نیاز داریم. اولیش، زیرساخت های فناوری اطلاعات هستش؛ یعنی همون پلتفرم ها، نرم افزارها، شبکه ها و ابزارهای دیجیتالی که کمک می کنن دانش راحت تر ذخیره، بازیابی و به اشتراک گذاشته بشه. دومیش هم، زیرساخت منابع انسانیه؛ یعنی آدم های درست با مهارت های لازم، که هم به اهمیت دانش باور داشته باشن و هم بدونن چطور از ابزارهای مدیریت دانش استفاده کنن و در فرآیندهای خلق و اشتراک دانش مشارکت کنن. بدون این دو تا، مدیریت دانش لنگ می زنه.

گیمیفیکیشن (بازی سازی) در مدیریت دانش

حالا برسیم به یک مفهوم جالب که کتاب بهش اشاره کرده: «گیمیفیکیشن» یا همون بازی سازی. فکرش را بکنید، چطور می توانیم مشارکت کارکنان را در فرآیندهای مدیریت دانش بالا ببریم؟ پاسخ اینجاست: با استفاده از عناصر بازی! گیمیفیکیشن یعنی آوردن مکانیک ها و داینامیک های بازی (مثل امتیاز، رقابت، نشان، لیدربورد) به محیط های غیربازی. این کار باعث میشه مشارکت، خلاقیت و رضایت کارکنان تو سیستم های مدیریت دانش بیشتر بشه. وقتی آدم ها حس کنن دارن بازی می کنن و می تونن امتیاز بگیرن یا تو یه رقابت سالم شرکت کنن، بیشتر تشویق میشن که دانش خودشون رو به اشتراک بگذارن، تو بحث ها شرکت کنن و حتی دانش جدید خلق کنن. گیمیفیکیشن در واقع روی مکانیسم های روانی ما تاثیر می گذاره و رفتارمون رو به سمت اهداف مدیریت دانش هدایت می کنه.

فصل دوم: مدل های مدیریت دانش – چارچوب هایی برای فهم و اجرا

ببینید، مدیریت دانش یه مفهوم کلیه. برای اینکه بتونیم اون رو تو عمل پیاده کنیم، نیاز به چارچوب ها و نقشه های راه داریم. فصل دوم کتاب دقیقا همین کار رو می کنه و به معرفی مدل های مختلف مدیریت دانش می پردازه. این مدل ها مثل عینک های مختلفی هستن که از زاویه های گوناگون به دانش و چگونگی مدیریت اون نگاه می کنن.

مدل نوناکا و تاکوچی (SECI Model)

یکی از معروف ترین و مهم ترین مدل ها، مدل SECI نوناکا و تاکوچی هست. این مدل روی چرخه خلق دانش تمرکز می کنه و توضیح میده که چطور دانش ضمنی و صریح با هم تعامل می کنن و دانش جدید رو به وجود میارن. چهار مرحله اصلی این مدل ایناست:

1. جامعه پذیری (Socialization): تبادل دانش ضمنی بین افراد، مثلاً از طریق مشاهده، تقلید یا تجربه مشترک. (فکر کنید وقتی با استادکار تو کارگاه کار می کنید و قلق ها رو یاد می گیرید.)
2. برونی سازی (Externalization): تبدیل دانش ضمنی به دانش صریح، مثلاً از طریق نوشتن یک گزارش، ترسیم یک نمودار یا بیان یک مفهوم. (مثل وقتی که اون قلق ها رو تو یه دستورالعمل می نویسید.)
3. ترکیب (Combination): ترکیب دانش های صریح مختلف برای خلق دانش صریح جدید، مثلاً با ادغام داده ها یا اطلاعات از منابع مختلف. (مثل وقتی که چند تا دستورالعمل رو با هم ترکیب می کنید و یه متد جدید می سازید.)
4. درونی سازی (Internalization): تبدیل دانش صریح به دانش ضمنی در فرد، از طریق یادگیری و تجربه. (مثل وقتی که دستورالعمل جدید رو اونقدر تمرین می کنید تا خودش براتون یه قلق بشه.)

مدل بک من (Beckman Model)

مدل بک من هم یکی دیگه از چارچوب های مهم مدیریت دانش هست که روی مراحل فرآیندی مدیریت دانش تمرکز می کنه. این مدل معمولاً شامل مراحلی مثل شناسایی دانش، گردآوری دانش، سازماندهی و ذخیره سازی، انتشار و به اشتراک گذاری، و در نهایت به کارگیری و ارزیابی دانش میشه. بک من بیشتر روی بُعد سیستمی و فرآیندی مدیریت دانش تاکید داره که چطور میشه این چرخه رو به شکل سازمان یافته تو یک سیستم پیاده کرد.

مدل های دیگر مدیریت دانش

کتاب مرجان صفدری به مدل های دیگه ای هم اشاره می کنه که هر کدوم جنبه های خاصی از مدیریت دانش رو برجسته می کنن:

• مدل اودل و گرایسون: این مدل معمولاً روی اهمیت فرهنگ سازمانی و نقش رهبری در مدیریت دانش تاکید داره.
• مدل بکووینز و ویلیامز: بیشتر بر روی ابزارها و تکنولوژی های مورد نیاز برای پشتیبانی از فرآیندهای مدیریت دانش تمرکز می کنه.
• مدل بویست: این مدل ممکنه به رویکردهای استراتژیک و همسویی مدیریت دانش با اهداف کسب وکار بپردازد.
• مدل پایه ساختمان دانش: اغلب بر روی عناصر اساسی که برای ایجاد یک زیرساخت دانشی قوی در سازمان لازم است، تأکید دارد.
• مدل هیسیگ: این مدل ها معمولاً جنبه های عملیاتی تر و پیاده سازی مدیریت دانش را پوشش می دهند.
• مدل مک الروی: مک الروی به چرخه خلق دانش و اهمیت نوآوری و یادگیری در سازمان های دانش محور می پردازد.

انتخاب مدل مناسب، خیلی مهمه. هر سازمانی باید با توجه به نیازش، ساختار داخلی اش، فرهنگش و اهدافی که داره، بهترین مدل یا ترکیبی از مدل ها رو انتخاب کنه. این انتخاب مثل انتخاب یک نقشه راه برای رسیدن به مقصد می مونه.

فصل سوم: استراتژی های مدیریت دانش – نقشه راه برای مزیت رقابتی

حالا که با اصول و مدل های مدیریت دانش آشنا شدیم، می رسیم به قسمت هیجان انگیز ماجرا: «استراتژی ها». این بخش از کتاب خانم صفدری، دقیقاً به ما نشان می دهد چطور می توانیم از دانش به عنوان یک ابزار استراتژیک برای رسیدن به مزیت رقابتی پایدار استفاده کنیم.

سیر تکامل پارادایم استراتژی و چالش های اجرای آن

راستش را بخواهید، همیشه هم پیاده سازی استراتژی ها آسان نیست. خیلی وقت ها سازمان ها در استفاده از رویکردهای استراتژیک شکست می خورند، مثلاً به خاطر عدم همسویی، مقاومت در برابر تغییر، یا نداشتن منابع کافی. اینجا صفدری یک نکته کلیدی را مطرح می کند: برنامه های مدیریت دانش باید با استراتژی های کلان سازمان همسو باشند. نمی شود که مدیریت دانش را به عنوان یک فعالیت جداگانه ببینیم. باید مثل یک بخش جدایی ناپذیر از نقشه راه کلی سازمان عمل کند. این همسویی، نه تنها تضمین می کند که مدیریت دانش به درستی اجرا می شود، بلکه پیاده سازی آن را هم آسان تر می کند و به هم افزایی دانش در کل سازمان کمک می کند.

مدل های مختلف برنامه ریزی استراتژیک

برای اینکه بتوانیم استراتژی های مدیریت دانش را به درستی طراحی کنیم، نیاز به چارچوب های برنامه ریزی استراتژیک داریم. کتاب به چند مدل مهم اشاره می کند که می توانند در بستر مدیریت دانش هم کاربرد داشته باشند:

• مدل پیگلز و روجر: این مدل ها معمولاً بر روی ارتباط بین استراتژی و عملکرد سازمان تمرکز دارند و به سازمان ها کمک می کنند تا با شناسایی عوامل کلیدی موفقیت، برنامه های استراتژیک خود را تدوین کنند.
• مدل فیلیپس: ممکن است به ارزیابی و سنجش اثربخشی برنامه های استراتژیک بپردازد، به خصوص در زمینه مدیریت دانش که سنجش بازده سرمایه گذاری دانشی چالش برانگیز است.
• مدل برایسون: این مدل یک رویکرد جامع برای برنامه ریزی استراتژیک در بخش عمومی و غیرانتفاعی ارائه می دهد که می تواند برای سازمان هایی با ماهیت متفاوت نیز سازگار باشد و به تعیین مأموریت، چشم انداز و اهداف استراتژیک کمک کند.

هر کدام از این مدل ها می توانند به ما کمک کنند تا یک نقشه راه محکم برای استراتژی های مدیریت دانشمان داشته باشیم.

تقسیم بندی انواع استراتژی ها (بر اساس دیوید و مایکل پورتر)

خانم صفدری با تکیه بر نظریه های استراتژیست های بزرگ مثل دیوید و مایکل پورتر، استراتژی ها را به دسته های مختلفی تقسیم می کند که هر کدام می توانند در مدیریت دانش هم کاربرد داشته باشند.

استراتژی های دیوید

این استراتژی ها بیشتر به رشد و توسعه سازمان مربوط می شوند:

• استراتژی های یکپارچگی (Integration): شامل یکپارچگی عمودی (مثلاً تصاحب تأمین کننده یا توزیع کننده) و افقی (مثلاً تصاحب رقیب) می شود. در مدیریت دانش، این می تواند به معنای یکپارچه سازی سیستم های دانشی بین واحدهای مختلف یا حتی بین سازمان ها باشد.
• استراتژی های متمرکز (Intensive): مثل نفوذ در بازار (افزایش سهم از بازار فعلی)، توسعه بازار (ورود به بازارهای جدید) و توسعه محصول (تولید محصولات یا خدمات جدید). در مدیریت دانش، این می تواند به معنای بهبود فرآیندهای جذب دانش از مشتریان یا خلق دانش برای توسعه محصولات نوآورانه باشد.
• استراتژی های تنوع گرایی (Diversification): ورود به کسب وکارهای کاملاً جدید، چه مرتبط و چه نامرتبط. اینجا مدیریت دانش نقش حیاتی در انتقال دانش از حوزه های اصلی به حوزه های جدید و ایجاد سینرژی دارد.
• استراتژی های تدافعی (Defensive): مثل کاهش هزینه ها، انحلال یا واگذاری بخشی از کسب وکار. در این شرایط، مدیریت دانش می تواند به حفظ دانش حیاتی و جلوگیری از خروج آن کمک کند.

استراتژی های عمومی مایکل پورتر

پورتر سه استراتژی عمومی معروف دارد که هر سازمانی می تواند یکی از آنها را برای رقابت انتخاب کند و هر کدام به نوعی به مدیریت دانش گره می خورند:

• رهبری هزینه (Cost Leadership): هدف این استراتژی، کمترین هزینه تولید در صنعت است. مدیریت دانش می تواند با به اشتراک گذاری بهترین شیوه ها، بهینه سازی فرآیندها و کاهش خطاها، به کاهش هزینه ها کمک کند.
• تمایز (Differentiation): در این استراتژی، سازمان سعی می کند محصول یا خدماتی منحصربه فرد ارائه دهد که مشتری حاضر باشد برای آن هزینه بیشتری بپردازد. مدیریت دانش با حمایت از نوآوری، خلق ایده های جدید و توسعه تخصص های ویژه، نقش کلیدی در ایجاد تمایز ایفا می کند.
• تمرکز (Focus): این استراتژی یعنی تمرکز روی یک بخش خاص از بازار یا یک گروه خاص از مشتریان. مدیریت دانش می تواند با جمع آوری دانش عمیق در مورد آن بخش خاص و نیازهایش، سازمان را در آن حوزه به یک متخصص بی رقیب تبدیل کند.

استراتژی های تخصصی در حوزه مدیریت دانش

علاوه بر استراتژی های عمومی، کتاب به استراتژی های تخصصی تری هم در حوزه مدیریت دانش می پردازد:

استراتژی بازاریابی دانش

شاید عجیب به نظر برسد، اما دانش هم نیاز به بازاریابی دارد! یعنی باید کاری کنیم که کارکنان از وجود دانش در سازمان خبر داشته باشند، به آن دسترسی پیدا کنند و تشویق به استفاده و به اشتراک گذاری آن شوند. این استراتژی شامل ویژگی ها، اصول و انواع روش های بازاریابی می شود که هدفشان ترویج فرهنگ دانش محوری و تسهیل جریان دانش است. مثلاً استفاده از پلتفرم های جذاب، ایجاد انگیزه برای مشارکت و نشان دادن ارزش واقعی دانش.

استراتژی منابع انسانی در مدیریت دانش

منابع انسانی نقش محوری در مدیریت دانش دارد. این استراتژی بر جذب افرادی با دانش بالا، توسعه مستمر مهارت های دانشی آن ها، حفظ این سرمایه های دانشی در سازمان و ایجاد فرهنگی برای به اشتراک گذاری دانش تمرکز دارد. HR باید با طراحی سیستم های پاداش، مسیرهای شغلی مبتنی بر دانش و برنامه های آموزشی، از مدیریت دانش حمایت کند.

استراتژی تحقیق و توسعه (R&D) در مدیریت دانش

واحد تحقیق و توسعه، مرکز خلق دانش جدید و نوآوری است. این استراتژی به چگونگی سرمایه گذاری در R&D، مدیریت پروژه های نوآورانه، تبدیل نتایج تحقیقات به دانش کاربردی و تجاری سازی آن می پردازد. مدیریت دانش به R&D کمک می کند تا از دانش موجود بهترین استفاده را ببرد و در عین حال، دانش جدیدی تولید کند که مزیت رقابتی برای سازمان به ارمغان بیاورد.

سطوح مدیریت استراتژیک در مدیریت دانش

استراتژی ها در سازمان در سطوح مختلفی طراحی و اجرا می شوند:

• استراتژی در سطح شرکت: این بالاترین سطح است و به جهت گیری کلی سازمان و تعیین اینکه در چه کسب وکارهایی فعالیت کنیم، می پردازد. اینجا مدیریت دانش باید از دیدگاه کلان به چشم انداز و مأموریت شرکت خدمت کند.
• استراتژی در سطح واحد کسب وکار: هر واحد کسب وکار ممکن است استراتژی های خاص خود را برای رقابت در بازارش داشته باشد. مدیریت دانش در این سطح به آن واحد کمک می کند تا مزیت رقابتی خود را حفظ کند.
• استراتژی در سطح وظیفه ای: این سطح مربوط به بخش های عملکردی مثل بازاریابی، مالی، عملیات یا منابع انسانی است. در اینجا، هر بخش باید استراتژی های مدیریت دانش مختص به وظیفه خود را برای بهبود عملکردش داشته باشد.

خلاصه کلام، فصل سوم کتاب خانم صفدری مثل یک چراغ راهنماست که به ما نشان می دهد چطور دانش را از یک مفهوم انتزاعی به یک نیروی محرکه واقعی برای رشد و موفقیت سازمان تبدیل کنیم.

نتیجه گیری و بینش های کلیدی کتاب: چرا این کتاب یک مطالعه ضروری است؟

خب، تا اینجا با هم سفر کوتاهی به دنیای «اصول و مبانی استراتژی های مدیریت دانش» خانم مرجان صفدری داشتیم. اگر بخواهیم یک جمع بندی کنیم، مهم ترین درسی که این کتاب به ما می دهد این است که دیگر نمی توانیم دانش را نادیده بگیریم. دانش، مثل یک معدن طلای پنهان در سازمان شماست که اگر درست استخراج و فرآوری نشود، فقط زیر خاک می ماند و بی فایده خواهد بود. مدیریت دانش دیگر یک گزینه لوکس نیست، بلکه یک ضرورت حیاتی برای بقا و رشد در قرن ۲۱ است.

نویسنده به ما نشان می دهد که چطور باید از دانش ضمنی و صریح کارکنانمان استفاده کنیم، چطور با مدل های مختلف مدیریت دانش یک چارچوب برای خودمان بسازیم و چطور با استفاده از استراتژی های هوشمندانه، دانش را به یک مزیت رقابتی پایدار تبدیل کنیم. حتی با معرفی مفهوم گیمیفیکیشن، راهکارهای جذابی برای افزایش مشارکت و علاقه کارکنان به اشتراک گذاری دانش ارائه می دهد.

پس، این کتاب برای چه کسانی ضروری است؟

• دانشجویان و محققان رشته های مدیریت: اگر دنبال یک منبع کاربردی و تحلیلی برای پروژه ها یا امتحاناتتان هستید، این کتاب مثل یک نقشه گنج است.
• مدیران و کارشناسان سازمان ها: اگر می خواهید سازمانتان را به یک نهاد یادگیرنده و نوآور تبدیل کنید و بهره وری را بالا ببرید، توصیه های عملی این کتاب به دردتان می خورد.
• مشاوران و استراتژیست ها: برای به روزرسانی دانش خود در حوزه مدیریت دانش و ارائه راهکارهای مؤثر به مشتریان، این کتاب یک مرجع عالی است.
• هر کسی که به توسعه فردی و سازمانی علاقه دارد: اگر دوست دارید بفهمید در دنیای امروز، چه چیزی باعث موفقیت می شود، این کتاب به شما دیدگاه های عمیقی می دهد.

خواندن این کتاب به شما کمک می کند تا نگاهی عمیق تر به ارزش دانش پیدا کنید و ابزارها و استراتژی های لازم برای مدیریت مؤثر آن را بیاموزید. این همان چیزی است که سازمان شما را در مسیر پیشرفت و تمایز قرار می دهد. پیشنهاد می کنیم برای درک کامل و پیاده سازی موفق مدیریت دانش، حتماً خود کتاب «اصول و مبانی استراتژی های مدیریت دانش» را مطالعه کنید. باور کنید، سرمایه گذاری روی دانش، بهترین سرمایه گذاری عمرتان خواهد بود!

سوالات متداول

کتاب اصول و مبانی استراتژی های مدیریت دانش نوشته چه کسی است؟

این کتاب توسط خانم مرجان صفدری نوشته شده است.

این کتاب در مورد چه موضوعی است؟

این کتاب به اصول و مبانی مدیریت دانش و استراتژی های پیاده سازی آن در سازمان ها برای ایجاد مزیت رقابتی پایدار می پردازد.

مهمترین بخش های کتاب کدامند؟

کتاب سه فصل اصلی دارد که به ترتیب به اصول و مفاهیم پایه مدیریت دانش، مدل های مختلف مدیریت دانش و سپس استراتژی های متنوع در این حوزه می پردازد.

آیا این کتاب برای دانشجویان مدیریت مفید است؟

بله، این کتاب یک منبع بسیار ارزشمند برای دانشجویان رشته های مدیریت، به ویژه مدیریت دانش، استراتژیک، MBA و فناوری اطلاعات است.

مدیریت دانش چیست و چرا اهمیت دارد؟

مدیریت دانش شامل فرآیندهایی برای جمع آوری، ذخیره سازی، انتقال، به کارگیری، به روزرسانی و ایجاد دانش در سازمان است. این مفهوم در قرن ۲۱ از اهمیت حیاتی برخوردار است زیرا دانش به عنوان مهمترین سرمایه و مزیت رقابتی سازمان ها شناخته می شود.

نقش گیمیفیکیشن در مدیریت دانش چیست؟

گیمیفیکیشن (بازی سازی) با استفاده از عناصر بازی در محیط های غیربازی، به افزایش مشارکت کارکنان در فرآیندهای مدیریت دانش، بهبود خلاقیت و رضایت آن ها کمک می کند و به طور کلی اثربخشی سیستم های مدیریت دانش را بالا می برد.