معرفی سریال مدافعان (The Defenders)

سریال «مدافعان» (The Defenders) اوج داستان های درهم تنیده ی چهار ابرقهرمان دوست داشتنی خیابانی مارول یعنی دردویل، جسیکا جونز، لوک کیج و آیرون فیست در نتفلیکس بود که دور هم جمع شدند تا نیویورک رو از یه تهدید باستانی نجات بدن. این مینی سریال، که زمانی قلب تپنده دنیای تلویزیونی مارول به حساب می اومد، تجربه ای متفاوت از تیم آپ ابرقهرمانی رو به ما نشون داد.

راستش رو بخواید، وقتی مارول و نتفلیکس این ایده رو مطرح کردن که چهار تا سریال مستقل از قهرمانای شهری بسازن و بعد همه رو توی یه کراس اور بزرگ به اسم «مدافعان» جمع کنن، خیلی ها مثل من ذوق زده شدن. فکرش رو بکنید، چهار تا قهرمان با گذشته ها و قدرت های متفاوت که هر کدومشون توی دنیای خودشون حسابی غوغا کردن، حالا باید دست به دست هم می دادن. این سریال قرار بود مثل «اونجرز» اما با چاشنی جدی تر و تاریک تر خیابون های نیویورک باشه. شاید انتظارات خیلی بالا رفت، اما «مدافعان» با همه خوبی ها و بدی هاش، یه جایگاه خاص توی دل طرفدارا پیدا کرده و هنوزم کلی بحث و گفتگو پشت سرشه. حالا بذارید یه نگاه بندازیم به همه اون چیزی که باید درباره ی سریال The Defenders بدونید.

مدافعان کیستند؟ مروری بر پیش زمینه ی سریال و شکل گیری تیم

قبل از اینکه برسیم به اصل مطلب، یعنی خود سریال مدافعان، لازمه یه برگشتی بزنیم به عقب و ببینیم این قهرمانا اصلا از کجا اومدن و چطوری سر از یه تیم مشترک درآوردن. مارول و نتفلیکس یه پروژه بلندپروازانه داشتن که می خواستن دنیای سینمایی مارول رو به تلویزیون بیارن، اما نه اونجور که با تونی استارک و ثور و هالک می دونیم. این بار قرار بود داستان قهرمانایی رو ببینیم که توی خیابون های نیویورک مبارزه می کنن، کسایی که بیشتر شبیه آدم های معمولی هستن تا ابرقهرمانای فضایی.

تولد قهرمانان خیابانی مارول در نتفلیکس

ماجرا از سال ۲۰۱۵ شروع شد با سریال دردویل. مت مورداک، وکیل نابینایی که شب ها نقاب دردویل رو به صورت می زد و تو محله هلز کیچن (Hell’s Kitchen) نیویورک با جرم و جنایت مبارزه می کرد. این سریال با صحنه های اکشن فوق العاده و داستان های تاریک و شخصیت پردازی عمیقش، یه استاندارد جدید برای سریال های ابرقهرمانی ساخت. بعد از اون، نوبت به جسیکا جونز رسید. یه کارآگاه خصوصی با گذشته ای پر از زخم که قدرت های فوق العاده ای داشت، ولی ازش متنفر بود و بیشتر دوست داشت از شر این قدرت ها خلاص بشه. «جسیکا جونز» با فضایی نوآر و پرداخت روانشناختی عالی به کاراکترها، حسابی طرفدار پیدا کرد.

بعد لوک کیج اومد، مردی با پوست نشکن که بعد از یه آزمایش ناموفق به این وضعیت دچار شده بود و حالا تو هارلم از مردمش دفاع می کرد. سریال «لوک کیج» فضای متفاوتی داشت و روی مسائل نژادی و اجتماعی تمرکز می کرد. و در نهایت، آیرون فیست (Iron Fist) از راه رسید. دنی رند، یه میلیونر که بعد از سال ها غیبت، با توانایی مشت آهنین به نیویورک برگشته بود تا میراث خانوادگیش رو پس بگیره و با گروه دست بجنگه. راستش رو بخواید، آیرون فیست شاید به اندازه بقیه موفق نبود، ولی خب در نهایت قسمتی از این پازل بزرگ بود.

همه این سریال ها توی یه دنیای مشترک روایت می شدن. یعنی شخصیت ها و حتی بعضی از بازیگرا بین سریال ها رد و بدل می شدن. مثلاً کلیر تمپل (پرستاری که همیشه سر بزنگاه به کمک قهرمانا می رسید) توی همه این سریال ها حضور داشت. این ارتباطات داستانی باعث می شد حس کنیم داریم یه دنیای بزرگ و زنده رو دنبال می کنیم، نه فقط چند تا داستان جداگانه.

از کمیک تا تلویزیون: ایده کراس اور مدافعان

توی دنیای کمیک، تیم «مدافعان» یه ترکیب خیلی متفاوت از شخصیت ها داشت که دکتر استرنج، هالک و نیمور از اعضای اصلیش بودن. ولی مارول و نتفلیکس تصمیم گرفتن یه نسخه خیابونی تر از این تیم رو برای تلویزیون بسازن. ایده شون این بود که این چهار قهرمان (دردویل، جسیکا جونز، لوک کیج، آیرون فیست) که هر کدومشون به نحوی با مشکلات و تهدیدات نیویورک درگیر بودن، حالا برای مقابله با یه تهدید بزرگتر کنار هم قرار بگیرن. این کراس اور، که اسمش سریال Defenders بود، قرار بود نقطه اوج و جمع بندی تمام اون چیزایی باشه که توی سریال های انفرادیشون دیدیم. هیجان زیادی برای دیدن این چهار نفر کنار هم وجود داشت، چون هر کدومشون سبک و سیاق خاص خودشون رو داشتن و تصور اینکه چطور با هم کنار میان، خودش یه جور کنجکاوی بزرگ بود.

خلاصه داستان: نبرد بزرگ علیه دست در قلب نیویورک

سریال مدافعان، داستانش چند ماه بعد از اتفاقات فصل دوم دردویل و یک ماه بعد از فصل اول آیرون فیست شروع میشه. هر کدوم از قهرمانای ما مشغول زندگی و مشکلات خودشونن، ولی یه تهدید بزرگ و مشترک، کم کم اونا رو به سمت همدیگه هل میده.

آغاز تهدید مشترک و گرد هم آمدن قهرمانان

همه چیز با یه سری حوادث عجیب و غریب تو نیویورک شروع میشه. یه زلزله مرموز، اتفاقات عجیب توی شرکت های بزرگ و فعالیت های پنهانی یه سازمان باستانی، هر کدوم از قهرمانای ما رو درگیر میکنه. دنی رند که تو کُون لُن با سازمان دست جنگیده، حالا متوجه میشه که این تهدید به نیویورک هم رسیده. جسیکا جونز به خاطر یه پرونده گمشدن، سر از یه ماجرای مشکوک درمیاره. لوک کیج با مشکلات محله اش درگیره و می فهمه یه گروه مشکوک دارن جوونای هارلم رو جذب می کنن. و مت مورداک، که سعی می کنه زندگی عادی یه وکیل رو داشته باشه و هویت دردویل رو کنار بذاره، باز هم ناخواسته وارد این بازی میشه.

توی این بین، یه سری برخوردای تصادفی و اجباری بین این قهرمانا اتفاق می افته. مثلاً دعوای بامزه دنی رند و لوک کیج تو خیابون، یا آشنایی جسیکا با مت تو یه پرونده حقوقی. این برخوردا نشون میده که اونا چقدر با هم متفاوتن و چقدر دیدگاه های مختلفی دارن، ولی در نهایت مجبور میشن برای مقابله با یه دشمن مشترک، یعنی سازمان مرموز «دست» (The Hand) متحد بشن. انگار که تقدیر، این چهار تا آدم متفاوت رو کنار هم قرار داده تا یه هدف مشترک رو دنبال کنن.

سازمان دست و اهداف شوم آن

سازمان دست یا The Hand، یه گروه باستانی و مرموزه که از همون اول تو سریال دردویل هم دیدیمشون. این گروه متشکل از پنج تا رهبر به نام پنج انگشت دست هستن که هر کدومشون هزاران ساله زندگی می کنن و دنبال جاودانگی و قدرت بیشترن. هدف اصلیشون اینه که به یه منبع باستانی و اسرارآمیز که زیر شهر نیویورک پنهان شده، دست پیدا کنن تا بتونن قدرت خودشون رو بی نهایت کنن و بر دنیا مسلط بشن. توی سریال مارول مدافعان، رهبر اصلی این سازمان، یه زن کاریزماتیک و خطرناک به اسم الکساندرا (با بازی درخشان سیگورنی ویور) هست.

یکی از مهمترین مهره های دست، الکترا ناچیوسه. عشق قدیمی مت مورداک که توی فصل دوم دردویل کشته شد، حالا توسط سازمان دست با نام «آسمان سیاه» (Black Sky) زنده شده و به یه سلاح مرگبار برای اونا تبدیل شده. الکترا با دردویل رابطه پیچیده ای داره و این موضوع، عمق بیشتری به درگیری ها میده.

اوج گیری نبرد و سرنوشت مدافعان

با پیشرفت داستان و آشکار شدن نقشه های سازمان دست برای نابودی نیویورک، قهرمانای ما یعنی دردویل، جسیکا جونز، لوک کیج و آیرون فیست بالاخره مجبور میشن به عنوان یه تیم واقعی با هم کار کنن. نبرد نهایی توی یه ساختمان به اسم میدلند سیرکل اتفاق می افته، جایی که دست داره حفاری می کنه تا به منبع باستانیش برسه. این نبرد پر از صحنه های اکشن و درگیری های نفس گیره.

فروپاشی ساختمان میدلند سیرکل یکی از لحظات کلیدی سریاله که سرنوشت مت مورداک و الکترا رو به هم گره می زنه. مت سعی می کنه الکترا رو نجات بده و به خودش برگردونه، در حالی که بقیه مدافعان تلاش می کنن از وقوع فاجعه ای بزرگتر جلوگیری کنن. در نهایت، شهر نجات پیدا می کنه، اما با عواقب و تغییراتی که هر کدوم از قهرمانان رو به سمت مسیرهای جدیدی هل میده.

جایگاه در خط زمانی MCU

سریال The Defenders مثل بقیه سریال های مارول-نتفلیکس، توی دنیای سینمایی مارول (MCU) اتفاق میفته. داستان سریال چند ماه بعد از اتفاقات فصل دوم دردویل و حدوداً یه ماه بعد از فصل اول آیرون فیست روایت میشه. تو طول سریال، ارجاعات کوچیکی به اتفاقات دنیای سینمایی مارول و حتی سریال های دیگه نتفلیکس میشه که حس مشترک بودن این دنیا رو به ما میده. برای مدت ها، وضعیت این سریال ها تو خط زمانی رسمی MCU یه ابهام بزرگ بود، ولی اخیراً با انتقالشون به دیزنی+ و تایید مارول استودیوز، مشخص شد که این سریال ها رسماً بخشی از خط زمانی مقدس MCU هستن. این یعنی «مدافعان» یه جایگاه مشخص بین فیلم های «مرد مورچه ای» (Ant-Man) و «کاپیتان آمریکا: جنگ داخلی» (Captain America: Civil War) پیدا کرده.

بازیگران و شخصیت ها: قدرت های متحد در برابر تاریکی

یکی از نقاط قوت اصلی سریال مدافعان، بدون شک بازیگران و شخصیت هاش هستن. هر کدوم از قهرمانان ما، خودشون ستاره یه سریال بودن و حالا کنار هم قرار گرفتن، که این ترکیب یه شیمی خاص و دیدنی ایجاد کرده.

قهرمانان اصلی (با جزئیات کوتاه درباره هر کدام)

• مت مورداک / دردویل (چارلی کاکس): وکیل نابینای هلز کیچن که شب ها با حس های فوق العادش به دردویل تبدیل میشه. توی این سریال، مت بعد از اتفاقات فصل دوم دردویل، سعی می کنه از مبارزه دور بمونه، اما تقدیر دوباره اونو به این راه میکشونه. بازی چارلی کاکس همیشه ستایش شده و اینجا هم درخشان ظاهر شده.
• جسیکا جونز (کریستن ریتر): کارآگاه خصوصی بدبین و بداخلاق که از قدرت های فوق العاده ش خوشش نمیاد. جسیکا هنوز با زخم های روانی گذشته و کشتن کیل گریو درگیره. تعاملاتش با بقیه اعضای تیم، خصوصاً با مت مورداک، خیلی جذابه و حسابی لبخند رو به لب تماشاچی میاره.
• لوک کیج (مایک کولتر): مردی با پوست نشکن و قدرت بدنی فوق العاده که مدافع هارلم به حساب میاد. لوک بعد از رها شدن از زندان، سعی داره زندگی عادی خودش رو ادامه بده، اما اتفاقات اون رو به سمت مدافعان می کشونه. اون معمولا نقش آرام کننده و منطقی تیم رو بازی می کنه.
• دنی رند / آیرون فیست (فین جونز): استاد هنرهای رزمی و میراث دار قدرت مشت آهنین. دنی دنبال نابودی سازمان دست و محافظت از کُون لُن (K’un-Lun) هستش. با اینکه شخصیت آیرون فیست تو سریال خودش خیلی مورد نقد قرار گرفت، اما اینجا با کمک بقیه قهرمانان و تعاملاتش، کمی بهتر شده و به محرک اصلی داستان تبدیل میشه.

آنتاگونیست ها و شخصیت های مکمل کلیدی

غیر از قهرمانان اصلی، یه سری شخصیت منفی و مکمل هم تو سریال هستن که نقش مهمی ایفا می کنن:

• الکساندرا (سیگورنی ویور): رهبر مرموز و باسابقه سازمان دست. سیگورنی ویور تو این نقش فوق العاده ظاهر شده و حضورش به سریال وزن خاصی میده. الکساندرا با کاریزما و البته بی رحمیش، یه تهدید جدی برای مدافعان به حساب میاد.
• الکترا ناچیوس (الودی یونگ): عشق قدیمی دردویل که به عنوان آسمان سیاه توسط دست زنده شده و به یه قاتل حرفه ای تبدیل شده. الکترا یه جورایی سلاح سری دست محسوب میشه و درگیری های عاطفی و فیزیکی بین اون و دردویل، حسابی دیدنیه.
• میستی نایت (سیمون میسیک): کارآگاه پلیس هارلم و دوست لوک کیج که به مرور درگیر ماجرای مدافعان میشه و بهشون کمک می کنه.
• کالین وینگ (جسیکا هنویک): استاد هنرهای رزمی و همراه دنی رند. کالین همیشه در کنار دنی هست و تو مبارزه ها کمکش می کنه.
• کلیر تمپل (رزاریو داوسون): پرستاری که توی همه سریال های نتفلیکس مارول حضور داشته و به قهرمانا کمک های پزشکی می کنه. اون یه جورایی حلقه وصل بین همه این قهرمانان محسوب میشه.
• فاگی نلسون (الدن هنسون) و کارن پیج (دبورا آن ول): دوستان و همکاران مت مورداک که نگرانش هستن و درگیر ماجراهای مدافعان میشن.
• استیک (اسکات گلن): مربی و استاد قدیمی مت مورداک و دنی رند که رهبر گروه عفیف ها (Chaste) هست و از دیرباز با سازمان دست مبارزه می کنه.

جزئیات تولید: نگاهی به پشت صحنه ساخت کراس اور

ساخت یه مینی سریال کراس اور با این همه شخصیت و داستان، کار آسونی نبوده و نیاز به یه تیم خلاق و هماهنگ داشته. بیایید یه نگاهی بندازیم به اینکه چطور سریال مدافعان ساخته شد.

تیم خلاق و شورانرها

داگلاس پیتری و مارکو رامیرز، که قبلاً روی فصل دوم دردویل کار کرده بودن، به عنوان شورانر و تهیه کننده اجرایی سریال Defenders انتخاب شدن. وظیفه اصلی اونا این بود که داستان چهار شخصیت متفاوت رو طوری به هم پیوند بزنن که هم برای طرفدارایی که هر چهار سریال رو دیدن جذاب باشه و هم برای کسایی که شاید فقط یکی دو تا رو دیدن، گیج کننده نباشه. اونا با شورانرهای سریال های مستقل (ملسا روزنبرگ برای جسیکا جونز، چئو هوداری کوکر برای لوک کیج و اسکات باک برای آیرون فیست) مشورت می کردن تا مطمئن بشن هر شخصیت، به خوبی خودش باقی میمونه و از خط اصلیش دور نمیشه.

یکی از چالش های بزرگ این بود که چطور لحن متفاوت هر سریال رو تو یه اثر واحد جمع کنن. دردویل تاریک و جدی بود، جسیکا جونز نوآر و طعنه آمیز، لوک کیج اجتماعی و کمی سبک تر، و آیرون فیست یه حال و هوای رزمی-عرفانی داشت. رامیرز گفته بود که این کار مثل یه حرکت آکروباتیک بوده تا همه چیز درست از آب دربیاد.

ساختار و اپیزودها

برخلاف سریال های مستقل مارول-نتفلیکس که معمولاً ۱۳ قسمت بودن، «مدافعان» فقط ۸ قسمت داشت. این تصمیم به خاطر این بود که داستان رو جمع وجورتر و با ریتم تندتری پیش ببرن. هدف این بود که از کش دادن های بی مورد جلوگیری کنن و یه تجربه فشرده تر و هیجان انگیزتر ارائه بدن.

طراحی بصری و کارگردانی

تیم تولید، از جمله کارگردان اس. جی. کلارکسون و فیلمبردار متیو جی. لوید، یه ایده خیلی باحال داشتن: اونا برای هر شخصیت یه پالت رنگی مخصوص استفاده می کردن. مثلاً برای دردویل قرمز، برای جسیکا جونز آبی تیره و بنفش، برای لوک کیج زرد و قهوه ای، و برای آیرون فیست سبز. وقتی این قهرمانا کنار هم قرار می گرفتن، این رنگ ها به تدریج با هم ترکیب می شدن و یه جلوه بصری خاص ایجاد می کردن. این کار نه تنها به جداسازی شخصیت ها کمک می کرد، بلکه نشون دهنده همگرا شدن دنیاهای اونا هم بود.

کلارکسون سعی کرده بود که صحنه های اکشن رو هم با الهام از سبک هر سریال طراحی کنه. مبارزات دردویل پر از طراحی رقص و باله مانند بود، در حالی که مبارزات جسیکا جونز بیشتر بی نظم و خام بود. ترکیب این سبک ها تو صحنه های نبرد گروهی، خودش یه چالش بزرگ بود.

موسیقی متن

جان پایسانو، آهنگساز سریال دردویل، وظیفه ساخت موسیقی سریال مدافعان رو هم بر عهده داشت. اون تم های موسیقی هر شخصیت رو با هم ترکیب کرد تا توی لحظات مشترک، حس وجود هر کدوم از قهرمانا رو به شنونده منتقل کنه. موسیقی متن ترکیبی از سینتی سایزر و ارکستر ۳۰ نفره بود و سعی داشت به سریال یه حس حماسی و بزرگتر بده، چیزی که برای یه تیم آپ ابرقهرمانی لازمه.

استقبال و نقدها: ارزیابی مینی سریال مدافعان

خب، رسیدیم به بخش نقد و بررسی! سریال The Defenders بعد از مدت ها انتظار، بالاخره پخش شد و مثل هر اثر دیگه، با واکنش های مختلفی از سوی منتقدان و طرفدارا روبرو شد. یه عده حسابی ذوق کردن و یه عده هم ازش ناامید شدن. بیایید ببینیم چی باعث شد این سریال توی ذهن ها بمونه و چه چیزایی باعث انتقاد شد.

نقاط قوت از دید منتقدان

یکی از بزرگترین نقاط قوت سریال، شیمی عالی بین چهار قهرمان اصلی بود. تعاملات مت مورداک، جسیکا جونز، لوک کیج و دنی رند واقعاً جذاب و دیدنی بود. اونا با وجود تفاوت های شخصیتی زیاد، تونسته بودن یه ارتباط جالب با هم برقرار کنن. خصوصاً جسیکا جونز با دیالوگ های طعنه آمیز و بامزه اش، حسابی دل مخاطبا رو برده بود.

بازی سیگورنی ویور در Defenders در نقش الکساندرا، رهبر سازمان دست، از نقاط درخشان سریال محسوب می شد. اون با کاریزما و حضور قدرتمندش، یه شخصیت منفی به یادماندنی رو خلق کرد که به سریال عمق می بخشید.

تعداد قسمت های کمتر (۸ قسمت به جای ۱۳ قسمت) هم از نظر خیلی ها یه نقطه مثبت بود. چون باعث می شد ریتم داستان تندتر باشه و از کش دادن های بی مورد جلوگیری بشه، چیزی که توی بعضی از سریال های مستقل مارول-نتفلیکس دیده می شد.

«مدافعان مارول با توسعه ای بیشتر روی شخصیت های شناخته شده در یک خط داستانی پر اکشن، پاداشی بیش از حد کافی برای جبران نقاط ضعف خود ارائه می دهد.»

نقاط ضعف و انتقادات

با این حال، سریال مدافعان بی عیب و نقص هم نبود و کلی انتقاد بهش وارد شد:

• ریتم کند در اوایل سریال: خیلی ها معتقد بودن دو سه قسمت اول سریال خیلی کند پیش میره و قهرمانان برای مدت زیادی از هم جدا هستن. این کندی باعث می شد هیجان اولیه تماشاچی کم بشه.
• داستان کلیشه ای و عدم نوآوری: بعضی از منتقدان، داستان کلی سریال رو کلیشه ای و قابل پیش بینی می دونستن. به خصوص دوباره استفاده از سازمان دست به عنوان آنتاگونیست اصلی، برای خیلی ها تکراری شده بود و به اندازه کافی ترسناک و تاثیرگذار نبود.
• ضعف در توسعه آنتاگونیست ها: با اینکه سیگورنی ویور عالی بود، اما خود سازمان دست و بقیه رهبراش به اندازه ویلسون فیسک یا کیل گریو، قدرتمند و عمیق ظاهر نشدن و یه جورایی نخود سیاه به نظر می رسیدن.
• تمرکز بیش از حد بر آیرون فیست: از اونجایی که معرفی Iron Fist تو سریال خودش خیلی موفق نبود، تمرکز زیاد روی دنی رند و مشکلاتی که با اکشن های اون داشت، به سریال Defenders هم سرایت کرد. اکشن های آیرون فیست به خصوص در مقایسه با دردویل، ضعیف تر و بی روح تر به نظر می رسیدن.
• ضعف در جلوه های بصری و طراحی اکشن: برخی از صحنه های اکشن و جلوه های ویژه، به خصوص در مقایسه با فصل اول دردویل، کیفیت پایین تری داشتن و حس یه سریال گران قیمت رو منتقل نمی کردن.

یه منتقد از سایت دیفندرز میگفت: «این سریال نه تنها در زمینه اکشن، دستاورد جدیدی برای مارول محسوب نمی شود، بلکه شکل داستان گویی شلخته و بی ضرب و زور و قابل پیش بینی نیمه دوم «لوک کیج» و کل «آیرون فیست» را ادامه می دهد.» این جمله نشون میده که چقدر بعضی از منتقدا از این سریال ناامید شده بودن.

آمار بینندگان و بازخورد عمومی

آمارهای مختلفی از میزان بینندگان سریال The Defenders منتشر شد. طبق گزارش Jumpshot، این سریال کم بیننده ترین سریال مارول-نتفلیکس بود و بیشترین افت هفتگی رو تو بیننده ها داشت. ولی نتفلیکس اعلام کرد که «مدافعان» از نظر تماشای پیاپی (Binge Raced) سومین سریال سریع العمل در سطح جهانی بوده که نشون میده کسایی که شروع کردن به دیدنش، دوست داشتن زود تمومش کنن. این آمارها نشون دهنده بازخوردهای متفاوتی از سوی طرفدارا بود، که بعضی ها ازش راضی بودن و بعضی ها هم انتظار یه «اونجرز» تلویزیونی خیلی بزرگتر رو داشتن و ناامید شدن.

در نهایت، سریال مدافعان یه پروژه بلندپروازانه بود که با همه چالش هاش، تونست چهار تا قهرمان خیابونی رو کنار هم بیاره و برای طرفدارای مارول، یه تجربه خاص خلق کنه. شاید کامل نبود، ولی لحظات درخشان خودش رو هم داشت.

آینده سریال و جایگاه آن در دنیای سینمایی مارول (MCU)

بعد از پخش سریال مدافعان، سوالی که تو ذهن همه بود این بود که آیا این تیم دوباره برمی گرده یا نه؟ و آیا اصلاً این سریال ها بخشی از دنیای سینمایی مارول هستن یا نه؟ خب، سرنوشت این قهرمانا یه داستان پرپیچ وخم داره.

انتقال از نتفلیکس به دیزنی+

برای چند سال، سریال های مارول-نتفلیکس، از جمله «مدافعان»، فقط از نتفلیکس پخش می شدن. اما در تاریخ ۱ مارس ۲۰۲۲، همه این سریال ها از نتفلیکس حذف شدن. چرا؟ چون قرارداد پخش بین نتفلیکس و دیزنی (شرکت مادر مارول) به پایان رسید. دیزنی حق پخش این سریال ها رو پس گرفت و تصمیم گرفت اونا رو به سرویس استریم خودش، یعنی دیزنی+ (Disney+) منتقل کنه.

از ۱۶ مارس ۲۰۲۲، سریال The Defenders و بقیه سریال های مارول-نتفلیکس تو دیزنی+ در دسترس قرار گرفتن. این اتفاق برای طرفدارا خبر خوبی بود، چون این سریال ها دوباره به یه خونه جدید و بزرگتر برگشتن، جایی که حالا با بقیه فیلم ها و سریال های MCU زیر یه سقف جمع شدن.

کنونیکال شدن در MCU

شاید مهم ترین و جذاب ترین اتفاقی که برای سریال مدافعان و بقیه سریال های نتفلیکس افتاد، «کنونیکال شدن» یا رسمی شدن اونا تو خط زمانی MCU بود. برای سال ها، این یه بحث داغ بین طرفدارا بود که آیا این سریال ها واقعاً بخشی از دنیای سینمایی مارول هستن یا نه، چون مارول استودیوز و مارول تلویزیون دو بخش جداگونه بودن و همکاریشون همیشه واضح نبود.

اما با روی کار اومدن برد ویندرباوم (مدیر بخش استریم مارول استودیوز) و اظهارات اخیرش، رسماً تایید شد که این سریال ها، از جمله دردویل و مدافعان، بخشی از خط زمانی مقدس (Sacred Timeline) MCU هستن. این یعنی اتفاقات سریال Defenders واقعاً تو دنیای مارول رخ داده و روی شخصیت ها تاثیر گذاشته.

حالا «مدافعان» توی خط زمانی دیزنی+ بین فیلم های «مرد مورچه ای» (Ant-Man) سال ۲۰۱۵ و «کاپیتان آمریکا: جنگ داخلی» (Captain America: Civil War) سال ۲۰۱۶ قرار گرفته. این جایگاه، ارتباط این سریال ها رو با پروژه های آینده MCU، مثل سریال «اکو» (Echo) و «دردویل: تولد دوباره» (Daredevil: Born Again) پررنگ تر می کنه و به طرفدارا این امید رو میده که شاید قهرمانای خیابونی رو دوباره تو پروژه های بزرگتر ببینیم.

«ما قبلاً در مورد اینکه چه چیزی بخشی از خط زمانی مقدس ماست، کمی احتیاط می کردیم… حالا که زمان گذشته است، مارول استودیوز می بیند که داستان های [مارول تلویزیون] چقدر خوب یکپارچه شده اند و من شخصاً اطمینان دارم که بگویم دردویل به طور خاص بخشی از خط زمانی مقدس است.»

پتانسیل فصل های بعدی

نتفلیکس و مارول تلویزیون هیچ وقت برنامه ای برای ساخت فصل دوم سریال Defenders نداشتن و این پروژه از همون اول به عنوان یه مینی سریال تک فصلی طراحی شده بود. با اینکه طرفدارا دوست داشتن این تیم دوباره کنار هم جمع بشن، اما تا الان هیچ خبری از ساخت فصل دوم نیست.

ولی با انتقال سریال ها به دیزنی+ و رسمی شدن جایگاهشون تو MCU، پتانسیل بازگشت این شخصیت ها به پروژه های آینده مارول استودیوز خیلی زیاد شده. چارلی کاکس (دردویل) تو «مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست» (Spider-Man: No Way Home) و سریال «شی هالک» (She-Hulk) برگشت و کریستن ریتر (جسیکا جونز) هم علاقه اش رو برای بازگشت اعلام کرده. این اتفاقات نشون میده که شاید تیم مدافعان به شکل جدیدی، توی آینده MCU دوباره تشکیل بشن. کی میدونه، شاید این دفعه با بودجه و امکانات بیشتر، یه «اونجرز» خیابونی واقعی ببینیم!

در نهایت، معرفی سریال مدافعان (The Defenders) نشون میده که این پروژه یه تجربه مهم و بلندپروازانه تو دنیای ابرقهرمانی بوده. با اینکه چالش های خودش رو داشته و همه انتظارات رو برآورده نکرده، اما تونست چهار تا از محبوب ترین قهرمانای خیابونی مارول رو کنار هم بیاره و یه داستان جذاب رو روایت کنه. حالا که این سریال ها رسماً بخشی از MCU شدن و تو دیزنی+ در دسترس هستن، فرصت خوبیه که دوباره به تماشاشون بشینید یا برای اولین بار ببینیدشون و خودتون قضاوت کنید که این تیم ابرقهرمانی خیابونی، چقدر تو دلتون جا باز کرده.