«آیا صرفاً منظور از شعار امسال این است که مردم باید وارد تولید محصولات شوند؟»
امروزیا؛ یادداشت میهمان ـ وحید حاجی آقازاده، پژوهشگر مردمی سازی تجارت: مقام معظم رهبری در آغاز سال نو به مانند سالیان اخیر عنوان شعار سال را مرتبط با موضوعات اقتصادی اعلام کردند. «جهش تولید با مشارکت مردم» شعار سال 1403 است که از سوی مقام معظم رهبری اعلام شد.
قطعاً «جهش تولید» یکی از نیازهای اساسی کشور است و هر کسی که دغدغه ایران را داشته باشد می داند باید برای تحقق این هدف تلاش کرد. با نگاهی دقیق به شعار «جهش تولید با مشارکت مردم» می توان راه هایی که برای تحقق این شعار به ذهن می رسد را بررسی کنیم. باید توجه داشت که کلیدواژه مهم این شعار «مشارکت مردم» است و با عنایت به اهمیت کلیدواژه ی مورد اشاره این مطلب به رشته تحریر درآمده است.
نگاه اول به شعار سال؛
آیا صرفاً منظور از این شعار این است که مردم باید وارد تولید محصولات شوند؟ اگر این نگاه را داشته باشیم چند نکته را باید مورد توجه قرار داد.
اولاً، تولید امری تخصصی است. ثانیاً، تولیدکننده های توانمند و با کیفیت در کشور وجود دارند اما تقریباً اکثر آن ها با تنفس مصنوعی و دریافت وام، چرخ تولید را در حرکت نگه داشته اند. ثالثاً، تولیدکننده های موجود با ورود همه افراد کف جامعه به چرخه تولید، دچار مشکل می شوند زیرا تعادل این عرصه برهم می خورد؛ البته این ها به این معنی نیست که هیچ کس نباید وارد تولید شود بلکه مسیر تولید باید برای همه متخصصانِ علاقمند به تولید باز باشد و مورد حمایت قرار گیرند.
نگاه دوم به شعار سال؛
آیا صرفاً منظور از شعار «جهش تولید با مشارکت مردم» مشارکت مردم در خرید محصولات داخلی است؟ با وجود برخی محصولات خارجی که اکنون مشابه ایرانی آن وجود ندارد، نشان می دهد، شعار سال صرفاً به این امر تمرکز ندارد که مردم باید تولیدات داخلی را خریداری کنند. همچنین در حال حاضر برخی محصولات تولید داخل که رقیب خارجی ندارند، به خودیِ خود مورد حمایت مردم قرار دارند.
اما نگاه سوم به شعار سال؛
منظور از «جهش تولید با مشارکت مردم» یعنی شریک شدنِ مردم؛ و سوال مهم این است که مردم چگونه شریک می شوند؟! پاسخ به این سوال این است که مردم با دنیای پس از تولید تولیدکننده ها شریک شوند. و آموختن هنر و حرفه تجارت و فروش و ایجاد زیرساخت های موجود، به مراتب منطقی تر و کم هزینه تر از ورود عام مردم به عرصه پیچیده ی تولید است؛ یعنی اگر سنگر فروش داخلی و صادرات، تکثیر و تثبیت شود، تولیدات رو به رشد و بی نیاز از وام ها و …می شود.
لازم است فقط به این آمار دقت کنیم که در ایران حداقل، ده هزار محصول وجود دارد که می توان آن را به حدود 200 کشور صادر کرد. به شکل منطقی، می توان برای صادرات هر محصول تولید داخل، در هر کشوری یک نماینده داشته باشیم. مثلا یک نفر در صادرات زعفران در تایوان، یک نفر در چین و… حضور داشته باشد؛ پس زعفران تولید داخل حدود 200 فعال واقعی در کل دنیا به دنبال دارد.
دولت در این روش می تواند با بنگاه های خصوصی تحریم ها را دور بزند و آن گاه می توان حدود دو میلیون افسر صادرات در جهان داشت؛ در بدترین شرایط همین تجار فعال، حداقل می توانند موجب اشتغال ده نفر باشند که جمعا بیست میلیون نفر دارای شغل واقعی می شوند و این گونه مشارکت مردم در رشد تولید محقق می شود.
پایان خبر امروزیا
آیا شما به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد "مردم چگونه در جهش تولید شریک می شوند؟" هستید؟ با کلیک بر روی عمومی، اگر به دنبال مطالب جالب و آموزنده هستید، ممکن است در این موضوع، مطالب مفید دیگری هم وجود داشته باشد. برای کشف آن ها، به دنبال دسته بندی های مرتبط بگردید. همچنین، ممکن است در این دسته بندی، سریال ها، فیلم ها، کتاب ها و مقالات مفیدی نیز برای شما قرار داشته باشند. بنابراین، همین حالا برای کشف دنیای جذاب و گسترده ی محتواهای مرتبط با "مردم چگونه در جهش تولید شریک می شوند؟"، کلیک کنید.
