هارد فورک اتریوم چیست؟

هارد فورک اتریوم، یک تغییر بزرگ و اساسی توی شبکه شه که باعث می شه یه سری قوانین جدید اعمال بشه و بلاکچین به دو شاخه مجزا تقسیم بشه. این اتفاق مثل یه به روزرسانی مهم برای اتریومه که گاهی اوقات حتی به خلق یه ارز دیجیتال جدید هم منجر می شه.

تاحالا حتماً اسم اتریوم رو شنیدید، همون ارز دیجیتالی که بعد از بیت کوین، حسابی سروصدا کرده و کلی کاربرد جذاب داره. اما داستان اتریوم فقط به قیمت و نمودارش ختم نمی شه. پشت پرده این شبکه پرقدرت، اتفاقات مهمی میفته که بهش می گیم هارد فورک. حالا هارد فورک چیه و چرا برای اتریوم اینقدر مهمه؟ بریم با هم ببینیم این انشعابات و به روزرسانی ها چطور به اتریوم کمک کردن که به جایی که الان هست، برسه.

هارد فورک چیست؟ مفهوم بنیادین

بلاکچین رو مثل یه دفتر کل بزرگ و بی نهایت تصور کنید که اطلاعات توی اون ثبت می شن. حالا فکر کنید این دفتر قرار باشه یه تغییر اساسی بکنه، مثلاً قوانینش عوض بشه یا قابلیت های جدیدی بهش اضافه بشه. اگه این تغییر اونقدر بزرگ و بنیادین باشه که نسخه های قدیمی نتونن با نسخه های جدید کار کنن، اینجا پای هارد فورک وسط میاد.

هارد فورک در واقع یه «انشعاب سخت» توی بلاکچینه. یعنی چی؟ یعنی شبکه به دو مسیر کاملاً جدا از هم تقسیم می شه. یه مسیر با همون قوانین قدیمی به کارش ادامه می ده و مسیر دوم با قوانین جدید شروع به فعالیت می کنه. انگار یه جاده اصلی داریم که یهو دو شاخه می شه و هر شاخه مسیر خودش رو می ره. معروف ترین مثالش همون بیت کوین کشه که از هارد فورک بیت کوین اصلی متولد شد.

دلایل اصلی انجام هارد فورک

شاید بپرسید خب چرا اصلاً باید این اتفاق بیفته؟ دلایل مختلفی وجود داره که توسعه دهنده ها و جامعه یک بلاکچین تصمیم به انجام هارد فورک می گیرن. این دلایل رو می تونیم تو چند دسته اصلی جا بدیم:

• بهبود عملکرد و افزودن قابلیت های جدید: خیلی وقت ها، هدف اصلی اینه که شبکه رو قوی تر، سریع تر و مقیاس پذیرتر کنن. مثلاً می خوان سرعت تراکنش ها رو بالا ببرن یا کارمزدها رو بیارن پایین. اضافه کردن قابلیت های جدید و نوآورانه هم از دلایل مهم دیگه است.
• رفع مشکلات امنیتی و باگ ها: بلاکچین ها هم مثل هر سیستم نرم افزاری دیگه ای ممکنه با مشکلات امنیتی یا باگ های نرم افزاری مواجه بشن. برای رفع این مشکلات که گاهی اوقات خیلی هم جدی هستن، لازمه تغییرات عمیقی تو کدها ایجاد بشه که ممکنه نیاز به هارد فورک داشته باشه.
• حل اختلافات جامعه: بلاکچین ها یه سیستم غیرمتمرکزن و توسط یه گروه واحد کنترل نمی شن. گاهی اوقات بین توسعه دهنده ها یا کاربران اصلی شبکه، بر سر مسیر آینده بلاکچین اختلاف نظر پیش میاد. اگه این اختلاف به حدی باشه که نتونن به توافق برسن، هر گروه می تونه تصمیم بگیره که با ایده های خودش یه شاخه جدید از بلاکچین رو راه بندازه. اینجاست که هارد فورک به عنوان راهی برای ادامه فعالیت هر دو دیدگاه عمل می کنه.

تفاوت هارد فورک و سافت فورک

احتمالاً کنار هارد فورک، کلمه سافت فورک رو هم شنیدید. این دو تا از یه خانواده ان، اما تفاوت های اساسی با هم دارن:

وقتی هارد فورک اتفاق میفته، قوانین جدید با قوانین قدیمی ناسازگارن. یعنی نودهایی که به روزرسانی نکردن، دیگه نمی تونن با نودهای جدید ارتباط برقرار کنن و تراکنش های همدیگه رو تأیید کنن. این باعث می شه بلاکچین به دو زنجیره کاملاً جدا و مستقل تقسیم بشه. هر زنجیره هم مسیر خودش رو می ره و ممکنه یه ارز دیجیتال جدید هم متولد بشه.

ولی سافت فورک داستانش فرق داره. تو سافت فورک، تغییراتی که توی شبکه ایجاد می شه، با نسخه های قبلی سازگاره. یعنی چی؟ یعنی نودهای قدیمی همچنان می تونن با نودهای جدید کار کنن، فقط قابلیت های جدید رو نمی بینن یا نمی تونن ازشون استفاده کنن. سافت فورک مثل یه آپدیت ساده ایه که مثلاً توی گوشی تون انجام می دین؛ ورژن قدیمی اپلیکیشن هنوز کار می کنه، ولی خب قابلیت های جدید رو نداره. تو سافت فورک، بلاکچین به دو شاخه تقسیم نمی شه و فقط یه زنجیره اصلی داریم.

هارد فورک اتریوم: چرا و چگونه اتفاق افتاد؟

اتریوم، از همون روز اولی که شروع به کار کرد، یه پروژه جاه طلبانه بود که همیشه دنبال پیشرفت و توسعه بوده. برخلاف بیت کوین که فلسفه اش ثبات و تغییر نکردن کدهای اصلیه، اتریوم مسیر متفاوتی رو انتخاب کرده. این شبکه رو باید مثل یه موجود زنده تصور کرد که دائماً در حال تغییر و تکامله تا بتونه به بهترین شکل ممکن نیازهای دنیای غیرمتمرکز رو برطرف کنه. همین موضوع باعث شده که هارد فورک ها توی تاریخ اتریوم نقش حیاتی داشته باشن.

این انشعابات و به روزرسانی های اساسی، نه تنها به اتریوم کمک کردن که مشکلاتش رو حل کنه، بلکه راه رو برای قابلیت های آینده و مهم تر از همه، مهاجرت از الگوریتم اثبات کار (PoW) به اثبات سهام (PoS) باز کردن. این مهاجرت، یه اتفاق انقلابی بود که مصرف انرژی اتریوم رو به شدت کاهش داد و امنیت و مقیاس پذیری اش رو بهبود بخشید.

نقش بمب سختی اتریوم (Difficulty Bomb) در تسریع فرآیند مهاجرت

یکی از مکانیسم های خیلی جالبی که توسعه دهنده های اتریوم از اول توی کد شبکه جا دادن، بمب سختی یا Difficulty Bomb بود. این بمب یه جورایی مثل یه ساعت شنی عمل می کنه که هر بار یه هارد فورک انجام می شد، زمانش به تعویق می افتاد. کار بمب سختی این بود که به مرور زمان، استخراج اتریوم رو برای ماینرها سخت تر و سخت تر کنه. تا جایی که دیگه ماینینگ اتریوم صرفه اقتصادی نداشته باشه و شبکه به قول معروف وارد عصر یخبندان بشه.

هدف از این کار چی بود؟ اجبار کردن ماینرها به مهاجرت به نسخه جدید اتریوم، یعنی همون اتریوم اثبات سهام. این بمب یه جور محرک بود که مطمئن بشن همه جامعه اتریوم به سمت آینده ای که با PoS تعریف شده، حرکت می کنن. هر بار که این بمب فعال می شد، ماینرها مجبور بودن تصمیم بگیرن که یا از شبکه خارج بشن یا به سمت استیکینگ حرکت کنن. البته این بمب همیشه با تأخیرهایی همراه بوده تا فرصت کافی برای آماده سازی جامعه و توسعه دهنده ها فراهم بشه.

مهم ترین هارد فورک ها و بروزرسانی های تاریخ اتریوم

اتریوم از زمانی که شروع به کار کرده تا الان، کلی به روزرسانی و هارد فورک رو پشت سر گذاشته که هر کدومشون یه داستان و هدف خاص خودشون رو داشتن. اینجا می خوایم به مهم ترین هاشون سر بزنیم:

هارد فورک اتریوم کلاسیک (Ethereum Classic): داستان هک DAO

شاید یکی از دراماتیک ترین اتفاقات توی تاریخ اتریوم، هک DAO باشه. DAO یه سازمان خودگردان غیرمتمرکز بود که توی سال 2016 هک شد و حدود 60 میلیون دلار اتر ازش دزدیده شد. این هک یه شوک بزرگ به جامعه اتریوم وارد کرد و بحث های داغی رو به راه انداخت.

تیم اتریوم با ویتالیک بوترین، بنیانگذار اتریوم، تصمیم گرفت که یه هارد فورک انجام بده تا تراکنش های هک شده رو برگردونه و پول رو به صاحبان اصلیش برگردونه. اما همه موافق این تصمیم نبودن. یه عده معتقد بودن که کد، قانونه و نباید توی بلاکچین دخالت کرد، حتی اگه باعث ضرر بشه. این اختلاف نظر باعث شد که شبکه به دو شاخه تقسیم بشه: اتریوم (ETH) که با هارد فورک، تراکنش ها رو برگردوند و اتریوم کلاسیک (ETC) که همون بلاکچین اصلی و بدون تغییرات رو حفظ کرد. اتریوم کلاسیک هنوزم وجود داره و طرفدارای خودشو داره.

داستان هک DAO و هارد فورک اتریوم کلاسیک نشون داد که حتی در یه سیستم غیرمتمرکز، تصمیم گیری های سخت و حساس می تونن جامعه رو به دو دسته تقسیم کنن.

بروزرسانی متروپلیس (Metropolis)

بروزرسانی متروپلیس در واقع شامل دو هارد فورک بزرگ بود که هدفشون آماده کردن اتریوم برای مهاجرت به اثبات سهام و حل مشکلات مقیاس پذیری بود. این دو هارد فورک شامل:

• هارد فورک بیزانس (Byzantium): این هارد فورک توی اکتبر 2017 اتفاق افتاد و یه سری تغییرات مهم رو آورد. مثلاً سختی ماینینگ رو کم کرد (که بهش می گفتن بمب سختی رو به تعویق انداختن) و پاداش ماینرها رو از 5 اتر به 3 اتر کاهش داد. همچنین، قابلیت های جدیدی مثل Revert رو اضافه کرد که برای برنامه نویس ها توی قراردادهای هوشمند خیلی مفید بود.
• هارد فورک قسطنطنیه (Constantinople): این فورک قرار بود توی اوایل 2019 انجام بشه، اما به خاطر یه باگ امنیتی، یه کمی به تعویق افتاد و بالاخره توی فوریه 2019 پیاده سازی شد. هدف اصلیش هم باز کاهش سختی ماینینگ (تأخیر دوباره بمب سختی) و کاهش پاداش بلوک از 3 اتر به 2 اتر بود. این تغییرات همه برای آماده سازی شبکه برای انتقال به الگوریتم اثبات سهام (PoS) بودن.

هارد فورک استانبول (Istanbul)

استانبول هم یه هارد فورک مهم دیگه بود که توی دسامبر 2019 اتفاق افتاد. این فورک هم بیشتر روی بهبود کارایی شبکه و کاهش هزینه های گس (کارمزد تراکنش ها) تمرکز داشت. یه سری EIP (پیشنهادهای بهبود اتریوم) رو پیاده سازی کرد که باعث می شد بعضی از عملیات ها روی شبکه ارزون تر بشن و DAppها (برنامه های غیرمتمرکز) عملکرد بهتری داشته باشن. این فورک هم یه قدم دیگه به سمت آماده سازی برای مرج بود.

هارد فورک برلین (Berlin)

برلین توی آوریل 2021 انجام شد و چند تا EIP مهم دیگه رو به شبکه اضافه کرد. این EIPها بیشتر روی بهینه سازی کارمزدها و بهبود نحوه تعامل قراردادهای هوشمند با شبکه تمرکز داشتن. هدف اصلی برلین، آماده سازی برای هارد فورک لندن بود که قرار بود یه تغییر بزرگ دیگه توی مکانیزم کارمزدها ایجاد کنه. برلین با ایجاد پیش نیازهای فنی، این مسیر رو هموار کرد.

هارد فورک لندن (London) و مکانیزم EIP-1559

هارد فورک لندن که توی آگوست 2021 پیاده سازی شد، یکی از مهم ترین به روزرسانی های اتریوم قبل از The Merge بود. ستاره اصلی این فورک، معرفی EIP-1559 بود. قبل از EIP-1559، کاربران برای تراکنش ها یه کارمزدی رو پیشنهاد می دادن و ماینرها هم اونی رو انتخاب می کردن که کارمزد بالاتری داشت. این باعث می شد کارمزدها گاهی اوقات خیلی بالا بره و غیرقابل پیش بینی باشه.

با EIP-1559، مکانیزم کارمزدها عوض شد. حالا هر تراکنش دو بخش کارمزد داره: یه Base Fee (کارمزد پایه) که شبکه خودش تعیین می کنه و به مرور زمان می سوزه (از بین می ره) و یه Priority Fee (کارمزد اولویت) که کاربر برای اینکه تراکنش اش سریع تر تأیید بشه، به ماینرها می ده. مکانیزم سوزاندن Base Fee باعث شد که بخشی از اتر از گردش خارج بشه و به مرور زمان، اتریوم تبدیل به یه دارایی ضدتورمی بشه، یعنی تورم اون کنترل بشه یا حتی کاهش پیدا کنه.

بمب سختی اتریوم (Difficulty Bomb) توضیحی مفصل تر

بمب سختی، همونطور که گفتیم، یه مکانیزم از پیش برنامه ریزی شده تو اتریوم بود که قرار بود سختی استخراج بلوک ها رو به تدریج زیاد کنه. این افزایش سختی، در نهایت باعث می شد که زمان تولید هر بلوک طولانی تر بشه و شبکه کندتر از همیشه کار کنه، یه جورایی شبیه عصر یخبندان برای ماینینگ اتریوم. ماینرها به جایی می رسیدن که دیگه ماین کردن براشون صرفه اقتصادی نداشت.

هدف از این بمب چی بود؟ تحریک جامعه و ماینرها برای انتقال کامل از الگوریتم اثبات کار (PoW) به اثبات سهام (PoS) بود. یعنی می خواستن مطمئن بشن که با مهاجرت اتریوم به PoS، کسی دیگه به فکر ادامه کار روی زنجیره قدیمی PoW نباشه و همه به سمت شبکه جدید برن. بمب سختی نقش یه کاتالیزور رو بازی می کرد تا این انتقال به موقع انجام بشه و پروژه مرج با جدیت دنبال بشه.

ادغام اتریوم (The Merge): بزرگترین هارد فورک اتریوم

حالا می رسیم به بزرگترین و مهم ترین هارد فورک اتریوم که اسمش The Merge یا همون ادغام هست. این اتفاق توی سپتامبر 2022 افتاد و تاریخ اتریوم رو به قبل و بعد خودش تقسیم کرد.

توضیح The Merge

برای اینکه بفهمیم The Merge چی بود، باید اول دو تا زنجیره رو بشناسیم: زنجیره اصلی اتریوم که از سال 2015 با الگوریتم اثبات کار (PoW) کار می کرد و زنجیره بیکن (Beacon Chain) که توی دسامبر 2020 راه اندازی شده بود و با الگوریتم اثبات سهام (PoS) فعالیت می کرد. زنجیره بیکن تا قبل از مرج، فقط نقش هماهنگ کننده رو داشت و تراکنش ها روی اون تأیید نمی شدن.

The Merge، به زبان ساده، یعنی ادغام این دو تا زنجیره. زنجیره اصلی اتریوم که مسئول پردازش تمام تراکنش ها بود، با زنجیره بیکن که مسئول اجماع و امنیت شبکه بود، ادغام شد. نتیجه این ادغام چی بود؟ دیگه نیازی به ماینرها و مصرف انرژی زیاد برای تأیید تراکنش ها نبود، چون حالا زنجیره بیکن با مکانیزم اثبات سهام، وظیفه تأیید تراکنش ها رو به عهده گرفت.

اهمیت و اهداف The Merge

این ادغام، فقط یه تغییر کوچیک نبود، یه انقلاب واقعی برای اتریوم به حساب میاد. اهداف اصلی و اهمیتش رو می تونیم اینطوری خلاصه کنیم:

• کاهش چشمگیر مصرف انرژی (حدود 99.95%): قبل از مرج، اتریوم مثل بیت کوین کلی برق مصرف می کرد که برای محیط زیست اصلاً خوب نبود. با انتقال به PoS، مصرف انرژی اتریوم تقریباً به صفر رسید. این خودش یه دستاورد بزرگ برای پایداری محیط زیست و آینده بلاکچینه.
• افزایش امنیت شبکه: با اثبات سهام، امنیت شبکه از طریق استیکینگ (سپرده گذاری اتر) توسط اعتبارسنج ها تأمین می شه. این مکانیزم باعث می شه حمله به شبکه خیلی گرون و سخت بشه.
• مقدمه ای برای مقیاس پذیری آینده (شاردینگ): The Merge خودش مقیاس پذیری اتریوم رو زیاد نکرد، ولی راه رو برای پیاده سازی شاردینگ (تقسیم شبکه به بخش های کوچکتر برای پردازش موازی تراکنش ها) باز کرد. شاردینگ قرار بود بعد از مرج بیاد تا اتریوم بتونه تعداد خیلی بیشتری از تراکنش ها رو با سرعت بالا پردازش کنه.

تفاوت اصلی اتریوم قبل و بعد از مرج

تفاوت اصلی و اساسی، توی مکانیزم اجماع شبکه است. قبل از مرج، اتریوم از الگوریتم اثبات کار (Proof of Work – PoW) استفاده می کرد. یعنی ماینرها با استفاده از سخت افزارهای قوی و مصرف زیاد برق، معادلات پیچیده رو حل می کردن تا بلوک های جدید رو بسازن و تراکنش ها رو تأیید کنن. درست مثل بیت کوین.

اما بعد از مرج، اتریوم به الگوریتم اثبات سهام (Proof of Stake – PoS) کوچ کرد. حالا دیگه ماینرها حذف شدن و به جاش اعتبارسنج ها (Validators) هستن که با سپرده گذاری (استیکینگ) مقدار مشخصی از اتر، حق تأیید تراکنش ها و ساخت بلوک های جدید رو پیدا می کنن. این تغییر همونطور که گفتیم، مصرف انرژی رو به شدت کاهش داد و راه رو برای بهبودهای آینده باز کرد.

مزایا و معایب هارد فورک ها در اتریوم

هارد فورک ها، با همه اهمیتی که برای تکامل اتریوم داشتن، مثل هر تغییر بزرگی، هم مزایای خودشون رو دارن و هم معایبی که باید بهشون توجه کرد.

مزایا

هارد فورک ها مثل یه چاقوی سوئیسی برای بلاکچین ها عمل می کنن، کلی قابلیت جدید رو با خودشون میارن:

• افزایش امنیت و پایداری شبکه: با هر هارد فورک، می شه نقاط ضعف امنیتی رو برطرف کرد و شبکه رو در برابر حملات احتمالی قوی تر کرد. این کار باعث می شه پایداری و امنیت کلی اتریوم بالاتر بره.
• بهبود مقیاس پذیری و کاهش کارمزدها: خیلی از هارد فورک ها با هدف افزایش توان پردازش تراکنش ها و کاهش هزینه های مربوط به اونها انجام شدن. این یعنی اتریوم می تونه تعداد بیشتری کاربر رو پشتیبانی کنه و تراکنش ها سریع تر و ارزون تر انجام بشن.
• امکان معرفی قابلیت های جدید و نوآورانه: هارد فورک ها راه رو برای اضافه کردن ویژگی های جدید و هیجان انگیز به شبکه باز می کنن. مثلاً EIP-1559 و مکانیزم سوزاندن کارمزدها، یه قابلیت کاملاً جدید بود که توی هارد فورک لندن معرفی شد.
• کاهش مصرف انرژی (پس از The Merge): مهم ترین مزیت مرج، کاهش بی سابقه مصرف انرژی اتریوم بود که از نظر زیست محیطی فوق العاده مهمه.
• باز کردن راه برای نوآوری های آتی (مانند شاردینگ): The Merge فقط یه مقصد نبود، خودش یه نقطه شروع برای بهبودهای بعدی مثل شاردینگ بود که می تونه مقیاس پذیری اتریوم رو به سطح جدیدی برسونه.

معایب

البته، هر سکه ای دو رو داره و هارد فورک ها هم جنبه های منفی خودشون رو دارن:

• سردرگمی برای کاربران و سرمایه گذاران: وقتی یه هارد فورک مهم اتفاق میفته و یه زنجیره جدید به وجود میاد، ممکنه کاربران عادی و حتی سرمایه گذارها حسابی گیج بشن. اینکه کدوم زنجیره رو انتخاب کنن، چطور دارایی هاشون رو مدیریت کنن و آیا دارایی شون امنه یا نه، سوالات بزرگیه که ممکنه پیش بیاد.
• ریسک های امنیتی جدید (مانند Replay Attack): گاهی اوقات، هارد فورک ها ممکنه باعث ایجاد یه سری مشکلات امنیتی جدید بشن. مثلاً حمله بازپخش (Replay Attack) می تونه اتفاق بیفته که اگه کیف پول ها یا صرافی ها آماده نباشن، دارایی کاربران به خطر بیفته.
• نیاز به به روزرسانی نرم افزار نودها و کیف پول ها: با هر هارد فورک، نودهای شبکه، کیف پول ها و برنامه هایی که روی اتریوم کار می کنن، باید به روزرسانی بشن. این کار برای کاربران و توسعه دهنده ها می تونه دردسرساز و زمان بر باشه.
• احتمال ایجاد انشعابات دائمی و تقسیم جامعه (مانند ETC): همونطور که توی داستان اتریوم کلاسیک دیدیم، هارد فورک می تونه باعث بشه که جامعه یه بلاکچین به دو بخش تقسیم بشه و این می تونه روی آینده و پویایی اون شبکه تأثیر بذاره.

تاثیر هارد فورک بر کاربران و دارندگان اتریوم

اگه شما اتریوم دارید یا از برنامه های غیرمتمرکز روی شبکه اتریوم استفاده می کنید، احتمالاً این سوال براتون پیش میاد که خب، این هارد فورک ها چه تأثیری روی من دارن؟

برای دارندگان اتریوم

خبر خوب اینه که اگه شما فقط اتر (ETH) رو توی کیف پول های معتبر (سخت افزاری یا نرم افزاری) یا صرافی های ارز دیجیتال نگهداری می کنید، معمولاً نیازی نیست کار خاصی انجام بدید. صرافی ها و کیف پول های معتبر خودشون تمام کارهای فنی لازم برای سازگاری با زنجیره جدید رو انجام می دن و اتر شما امن می مونه. فقط کافیه مطمئن بشید که کیف پول یا صرافی تون به روزرسانی های لازم رو انجام داده. در موارد نادر، ممکنه نیاز باشه کیف پول خودتون رو آپدیت کنید یا به سایت سازنده اون سر بزنید.

برای ماینرها و استیک کنندگان

برای کسانی که قبل از مرج ماینر بودن، اوضاع فرق داشت. با The Merge، مکانیزم اثبات کار حذف شد و دیگه نیازی به ماینینگ نبود. برای همین، ماینرها یا باید سراغ استخراج ارزهای دیگه می رفتن یا اگه می خواستن به فعالیتشون تو شبکه اتریوم ادامه بدن، باید به استیکر (Staker) تبدیل می شدن و اتر خودشون رو سپرده گذاری می کردن. این یه تغییر اساسی توی نحوه مشارکت توی شبکه بود.

برای استیک کنندگان هم بعد از مرج، امکان برداشت اترهای استیک شده فراهم شد، البته این هم خودش یه آپدیت دیگه رو نیاز داشت (آپدیت شانگهای). پس اگه شما هم از اون دسته بودید، باید حواستون به به روزرسانی ها و اطلاعیه های رسمی می بود.

نکات امنیتی

مهم ترین نکته اینه که همیشه اطلاعاتتون رو از منابع معتبر پیگیری کنید. مراقب کلاهبرداری هایی باشید که ممکنه به بهانه هارد فورک یا به روزرسانی جدید، بخوان به دارایی هاتون دسترسی پیدا کنن. هیچ وقت اطلاعات محرمانه کیف پولتون رو به کسی ندید و همیشه از کیف پول های معتبر و امن استفاده کنید و نرم افزارشون رو به روز نگه دارید.

تاثیر هارد فورک ها در قیمت اتریوم و چشم انداز آینده

یکی از سوالات مهم برای هر سرمایه گذاری اینه که این هارد فورک ها چه تاثیری روی قیمت اتریوم دارن؟ به طور کلی، هارد فورک هایی که با هدف بهبود شبکه، افزایش کارایی و امنیت انجام می شن، معمولاً خبر خوبی برای اتریوم هستن. چرا؟ چون نشون می دن تیم توسعه دهنده فعال و جدیده و به آینده پروژه اهمیت می ده.

وقتی شبکه بهتر و قوی تر می شه، اعتماد کاربران و توسعه دهنده ها بهش بیشتر می شه. این افزایش اعتماد می تونه منجر به افزایش تقاضا برای اتر (ETH) بشه و در نتیجه، قیمت اون رو هم بالا ببره. مثلاً بعد از The Merge، با وجود نوسانات بازار، خیلی ها به آینده اتریوم خوش بین تر شدن چون مصرف انرژی اش خیلی کم شد و راه برای شاردینگ و مقیاس پذیری بیشتر باز شد.

اتریوم یه پروژه جاه طلبه که برنامه های زیادی برای آینده داره. بعد از The Merge، نقشه راه اتریوم شامل مراحل دیگه ای مثل Surge (برای شاردینگ)، Verge (برای Verkle Tries و بهبود نودها)، Purge (برای حذف داده های قدیمی و ساده سازی شبکه) و Splurge (برای بهینه سازی کلی شبکه) هست. هر کدوم از این مراحل، به احتمال زیاد شامل هارد فورک ها و به روزرسانی های جدیدی می شن که هدفشون، تبدیل اتریوم به یک شبکه فوق العاده مقیاس پذیر، امن و غیرمتمرکز برای نسل های آینده وب3 (Web3) هست.

جمع بندی

همونطور که دیدیم، هارد فورک ها نقش خیلی مهمی توی داستان اتریوم داشتن. این انشعابات و به روزرسانی ها، نقاط عطفی بودن که اتریوم رو به سمت جلو هُل دادن و باعث شدن این شبکه از یه پروژه نوپا به دومین ارز دیجیتال بزرگ دنیا تبدیل بشه. از حل بحران هک DAO و تولد اتریوم کلاسیک تا مهاجرت بزرگ به اثبات سهام با The Merge، هر هارد فورک یه قدم بزرگ برای اتریوم بود.

درک این فرآیندها به ما کمک می کنه که نه تنها با دنیای بلاکچین آشناتر بشیم، بلکه دید بهتری نسبت به آینده اتریوم و جایگاهش تو اکوسیستم ارزهای دیجیتال پیدا کنیم. اتریوم همیشه در حال تغییره و باید دید در آینده چه سورپرایزهای دیگه ای برامون داره.