خلاصه کتاب پناهجو ( نویسنده امید داداشی )

کتاب «پناهجو» اثر امید داداشی، داستان درگیرکننده و تأمل برانگیز رامان، نویسنده ای معلول و خیال پرداز است که برای رسیدن به آرزوهای بزرگش، تصمیم به مهاجرت غیرقانونی می گیرد و در این راه، ماجراهایی بین واقعیت و خیال را تجربه می کند که خواننده را به چالش می کشد.

گاهی وقت ها یه کتاب کاری با آدم می کنه که تا مدت ها بعد از تموم شدنش، هنوز فکرت درگیرشه و مدام از خودت می پرسی یعنی واقعا چی شد؟ کتاب پناهجو از امید داداشی دقیقاً یکی از همین کتاباست. این رمان فقط یه داستان ساده نیست؛ یه سفر عمیق و پر از سؤال به ذهن یه نویسنده جوونه که محدودیت های جسمی و اجتماعی، اون رو هل می ده سمت یه تصمیم بزرگ: مهاجرت به هر قیمتی. توی این مقاله می خوایم با هم یه گشت حسابی تو دنیای این کتاب بزنیم، شخصیت هاش رو بشناسیم، بفهمیم امید داداشی چی می خواسته بگه و چرا خلاصه کتاب پناهجو اونقدر جذابه که آدم رو تا ته داستان می کشونه.

۱. کتاب پناهجو: یه سفر خاص تو دنیای کلمات امید داداشی

وقتی اسم «پناهجو» میاد، شاید اولین چیزی که تو ذهنتون نقش می بنده، سختی های مهاجرت و دوری از وطنه. اما کتاب پناهجو امید داداشی خیلی فراتر از این حرفاست. این اثر یه جورایی مرز بین واقعیت و خیال رو براتون کمرنگ می کنه. امید داداشی اینجا اومده و یه ترکیب عجیب و غریب اما خیلی جذاب از رئالیسم اجتماعی و رئالیسم جادویی رو سرهم کرده که تا حالا کمتر تو ادبیاتمون دیدیم. موضوعاتی مثل مهاجرت، پناهجویی، معلولیت، امید، ناامیدی و کلی حس دیگه، اونقدر تو این داستان خوب جا افتاده که هر صفحه یه درس جدید براتون داره. این مقاله قراره یه خلاصه کامل و تحلیلی از داستان کتاب پناهجو بهتون بده که حسابی به درد کسایی می خوره که هم دنبال یه معرفی حسابی ان و هم دوست دارن لایه های پنهان داستان رو بفهمن. پس کمربندهاتون رو سفت کنید که بریم برای یه سفر عجیب و غریب!

۲. امید داداشی: از جوهر قلم تا دنیای خیال انگیز پناهجو

حالا که قراره غرق بشیم تو دنیای «پناهجو»، بد نیست یه کمی هم با خود نویسنده آشنا بشیم. امید داداشی، نویسنده جوون و خوش ذوق، اونقدر قلم خوبی داره که آدم رو مسحور می کنه. او که حدود ۳۴ سالشه، تو نوشتن داستان های فانتزی و رئالیسم جادویی حسابی تبحر داره. شاید اسم کتاب های دیگه‌اش مثل «فیدو» و «جادوی اتحاد در طلسم کاکارول» هم به گوشتون خورده باشه، اما خیلی ها معتقدن که رمان پناهجو اوج کار این نویسنده خلاقه. داداشی با یه زبان ساده و خودمونی، اما پر از فکر و فلسفه، جوری داستان رو روایت می کنه که خواننده حس می کنه خودش هم جزئی از ماجراست. همین سبک نوشتار خاصه که باعث شده «پناهجو» نه فقط یه رمان، بلکه یه تجربه منحصر به فرد باشه.

۳. پناهجو روی کاغذ: مشخصات کلی کتاب

قبل از اینکه بریم سراغ جزئیات داستان، خوبه یه نگاهی هم به شناسنامه این کتاب بندازیم تا بدونیم با چه اثری طرفیم. این اطلاعات بهتون کمک می کنه تا دید بهتری نسبت به ابعاد کلی کتاب پیدا کنید و اگه قصد خرید کتاب پناهجو رو دارید، راحت تر تصمیم بگیرید.

عنوان	جزئیات
نویسنده	امید داداشی
ناشر	انتشارات یمام
سال انتشار	۱۴۰۰
ژانر	رمان (رئالیسم جادویی، اجتماعی، علمی-تخیلی)
تعداد صفحات	۱۸۴ صفحه
فرمت های موجود	چاپی، الکترونیک، صوتی

دیدین؟ یه کتاب جمع وجور اما پرمحتوا که می تونه حسابی ذهنتون رو به چالش بکشه.

۴. خط داستانی پناهجو: سفری از ویلچر تا عمق بی کران دریا و بعدش! (خلاصه کامل داستان)

حالا که با نویسنده و شناسنامه کتاب آشنا شدیم، وقتشه که بریم سراغ اصل مطلب، یعنی خلاصه کامل داستان پناهجو. این رمان قصه رامان، یه نویسنده معلول ۳۳ ساله و خیال پردازه که برای رسیدن به رویای بزرگش، یعنی تبدیل شدن به یه نویسنده مشهور، تصمیم می گیره از کشور مهاجرت کنه. اما این مهاجرت، قرار نیست یه سفر معمولی باشه.

سفر بی بازگشت: سودای مهاجرت و زیردریایی پُرماجرا

رامان با اینکه روی ویلچر می شینه، اما ذهنی سرشار از خیال و داستان داره و خودش رو بهترین فانتزی نویس ایران می دونه. اما می بینه تو کشورش، انگار همه درها به روش بسته ان و راهی برای دیده شدن نداره. همین میشه که تصمیم بزرگ و پرخطری می گیره: مهاجرت غیرقانونی. اون با پس انداز ناچیزش، به یه قاچاق بر یونانی به اسم ارسطاطالیس اعتماد می کنه. ارسطاطالیس، یه شیاد تمام عیاره که با یه زیردریایی چوبی و کهنه، قول رد کردنشون از مرز رو می ده. تصور کنید، یه زیردریایی کهنه و یه قاچاق بر مشکوک! از همین اول کار معلومه که قراره چه بلایی سر مسافرها بیاد.

رامان که چاره ای نداره و دلش پر از امید به آینده ست، با بقیه مسافرها سوار این زیردریایی می شه. اما طولی نمی کشه که وضعیت بحرانی میشه. زیردریایی تو عمق دریا دچار مشکل میشه و شروع می کنه به غرق شدن. صحنه هایی که امید داداشی از وحشت مسافرا و لحظه غرق شدن زیردریایی توصیف می کنه، واقعاً مو رو به تن آدم سیخ می کنه. همه دارن جون می کَنن و فریاد می زنن، اما انگار هیچ راه نجاتی نیست.

دنیای موازی و ۴ روز تصمیم سرنوشت ساز

درست توی همین لحظه های پر از وحشت و مرگ، یه اتفاق عجیب و جادویی رخ می ده. یه دریچه مرموز تو اعماق دریا باز میشه و سرنشین های زیردریایی، به جای اینکه غرق بشن، به یه دنیای دیگه منتقل می شن. یه جای عجیب که رامان ازش به عنوان «برزخی بهشت گونه» یاد می کنه؛ یه جور دنیای موازی. اونجا رامان با همسفراش، مثل هاکان و راشل دوباره روبرو می شه. انگار که از مرگ فرار کردن و وارد یه بعد دیگه از واقعیت شدن.

توی این دنیای جدید، بهشون فقط ۴ روز مهلت داده می شه که تصمیم بگیرن: برگردن به دنیای واقعی و با سرنوشت تلخ خودشون روبرو بشن، یا برای همیشه تو این برزخِ بهشت گونه بمونن. گروه پناهجوها، که حالا بیشتر از همیشه به هم نزدیک شدن، سعی می کنن راهی برای «فسخ طلسم» پیدا کنن تا بتونن تصمیم درست رو بگیرن. توی این ۴ روز، رامان و رفقاش ماجراهای عجیبی رو تجربه می کنن که پر از معما و چالش و حتی درگیریه.

تلاطمِ دریا بالا گرفته و ترسی که تکان های امواجِ مواج ایجاد کرده اند، کاملاً قابل رؤیت است. وحشتِ عجیب و سنگینی، درونِ جمعیت، جریان گرفته که ته ماندهٔ تاب و قرارشان را از بین برده. این پایین، هوا به مراتب سردتر است، اما بوی عرق در فضا و قطراتش روی پیشانیِ حاضرین نقش بسته و این همان ترس حاکمی است که از منافذ پوستشان بیرون زده.

بازگشت تلخ و حقیقت شوکه کننده

بالاخره، کلید دریچه مرموز پیدا می شه و گروه پناهجوها، البته با تلفات و زخمی، به دنیای واقعی برمی گردن. اما این بازگشت اصلاً اون چیزی نیست که انتظارش رو دارن. رامان توی کمپ موریا به هوش میاد و پزشک ها بهش خبر تکان دهنده ای رو میدن: همه اون اتفاقات عجیب و غریب تو دنیای موازی، فقط یه سری توهم بوده! توهماتی که توی ۲ ساعت بیهوشی اش، تو ذهنش اتفاق افتاده و تمام همسفراش، غرق شدن و جونشون رو از دست دادن.

رامان نمی تونه این حقیقت تلخ رو هضم کنه. آیا واقعاً تمام اون تجربیات، اون دنیای موازی، اون دوستی ها، فقط زاییده ذهن بیمارش بوده؟ یا واقعیتی پنهان پشت این ماجراها وجود داره؟ این ابهام، این گنگی بین واقعیت و توهم، رامان رو حسابی سردرگم می کنه. داستان با این سوال بی پاسخ به پایان می رسه که رامان رو وادار می کنه دوباره به دیدار دریا بره، دریایی که شاید کلید این معما رو تو دلش پنهان کرده باشه.

۵. قهرمانان و همسفرهای رامان در داستان پناهجو

هر داستانی به شخصیت های قوی نیاز داره و «پناهجو» هم از این قاعده مستثنی نیست. شخصیت هایی که تو این کتاب باهاشون روبرو می شیم، هر کدوم یه جورایی نمادی از جنبه های مختلف جامعه و روح انسان ان. بیاین یه نگاهی به مهم ترینشون بندازیم:

• رامان: شخصیت اصلی داستان و راوی اول شخصه. یه نویسنده معلول ۳۳ ساله و خیال پرداز که با وجود محدودیت های جسمی، رویاهای بزرگی تو سرش داره. رامان نماد امید و تلاش بی وقفه در برابر سختی هاست. اون با هوش و ذکاوتش سعی می کنه از چالش ها عبور کنه، حتی اگه این چالش ها واقعی نباشن و زاییده ذهنش باشن.
• ارسطاطالیس: قاچاق بر یونانی که با زیردریایی کهنه اش، امید واهی به پناهجوها می فروشه. اون نماد شیادی، ناامیدی و بی مسئولیتیه. شخصیتی که شاید خودش هم قربانی شرایط باشه، اما تصمیماتش جون آدم ها رو به خطر می اندازه.
• هاکان و راشل: از همسفران رامان تو زیردریایی و بعدش تو دنیای موازی. این دو نفر نقش مکمل دارن و با رامان همراه میشن. هاکان به عنوان مترجم رامان با ارسطاطالیس، و راشل به عنوان همراه و دوست رامان تو دنیای موازی، به پیشبرد داستان کمک می کنن.
• جگوار: یکی دیگه از مسافران که تو دنیای موازی با ارسطاطالیس درگیری پیدا می کنه. این شخصیت نشون دهنده خشم و کینه فروخورده ای هست که پناهجوها ممکنه از شرایط و عاملان بدبختیشون داشته باشن.

هر کدوم از این شخصیت ها، یه بخش از پازل بزرگ «پناهجو» رو تشکیل میدن و درک اون ها به فهم عمیق تر داستان کمک می کنه.

۶. پناهجو: دنیایی از مفاهیم عمیق و لایه های پنهان

همونطور که گفتیم، «پناهجو» فقط یه داستان ساده نیست. امید داداشی زیر لایه های داستانیش، کلی حرف و مفهوم مهم رو پنهان کرده که هر کدومش می تونه ذهن خواننده رو حسابی درگیر کنه. بیاین چند تا از مهمترین موضوع رمان امید داداشی و پیام های کلیدی اش رو با هم مرور کنیم:

• مهاجرت و پناهجویی: خب، از اسم کتاب معلومه که این مضمون اصلیه. کتاب با جزئیات به چالش های روحی و جسمی پناهجوها، امیدهای واهی که بهشون داده می شه و واقعیت های تلخ مسیر پرخطر مهاجرت می پردازه. نشون میده چطور آدم ها برای یه زندگی بهتر، مجبورن جونشون رو به خطر بندازن.
• معلولیت و تاب آوری: شخصیت رامان به عنوان یه نویسنده معلول، نماد قدرت روحی و تلاش برای غلبه بر محدودیت های جسمیه. کتاب نشون می ده که چطور یه فرد با معلولیت، با اراده و پشتکار می تونه به رویاهاش برسه، حتی اگه مسیر خیلی سخت باشه.
• رئالیسم جادویی: این یکی از جذاب ترین جنبه های کتابه. مرز بین واقعیت و خیال، توهم و حقیقت اونقدر باریکه که خواننده مدام باید حدس بزنه چی واقعی بوده و چی نبوده. این سبک، به داستان یه عمق فلسفی می ده و باعث می شه خواننده به مفهوم واقعیت خودش هم شک کنه.
• هویت و تنهایی: رامان تو طول داستان، مدام در جستجوی هویت و جایگاه خودش تو این دنیاست. آیا هویتش به عنوان یه نویسنده معلول تعریف میشه؟ یا به عنوان یه پناهجو؟ این جستجو، حس تنهایی و سردرگمی رو به خوبی نشون می ده.
• نقد اجتماعی: «پناهجو» یه جورایی نقد تندی هم به سیستم های مهاجرتی، قاچاق انسان و بی تفاوتی جوامع نسبت به سرنوشت پناهجوهاست. نشون می ده چطور آدم های سودجو از شرایط سخت بقیه سوءاستفاده می کنن.
• امید و ناامیدی: تو تمام سفر رامان، این دو حس دائم با هم تو تقابل ان. یه لحظه امید برای رسیدن به رویاها، لحظه بعد ناامیدی از شرایط موجود. این تقابل، به داستان پویایی خاصی می بخشه.
• مرگ و زندگی: لحظات غرق شدن زیردریایی، نگاه رامان به مرگ و اون ابهام پایانی درباره زنده موندن یا نموندن همسفراش، این مضمون رو حسابی پررنگ می کنه و خواننده رو به فکر فرو می بره.

همین مفاهیم عمیقه که تحلیل کتاب پناهجو رو اینقدر جذاب می کنه و باعث میشه «پناهجو» فقط یه داستان نباشه، بلکه یه آینه باشه برای نگاه کردن به خودمون و جامعه مون.

۷. قلم جادویی امید داداشی: سبکی که میخکوبت می کند!

امید داداشی تو «پناهجو» نه تنها یه داستان خوب روایت می کنه، بلکه با سبک نگارشش، یه تجربه خاص برای خواننده می سازه. قلم این نویسنده، واقعاً یه جورایی جادوییه. بیاین ببینیم چه چیزایی سبک نوشتاری رمان پناهجو رو اینقدر خاص کرده:

• قلم روان و شیوا: داداشی طوری می نویسه که انگار داره براتون قصه تعریف می کنه. جملاتش روون ان و کلمات رو اونقدر خوب کنار هم می چینه که خواننده اصلاً خسته نمی شه و می تونه با داستان همراه بشه.
• لحن طنزآمیز و تلخ: یکی از ویژگی های بارز کتاب، همین آمیزش طنز و تراژدیه. توصیف های طنزآمیز راوی حتی تو لحظه های خیلی سخت و پرتنش، یه جور حس خاص به داستان می ده که هم لبخند به لبت میاره و هم تلخی وقایع رو بیشتر نشون میده.
• روایت اول شخص: اینکه داستان از زبان خود رامان روایت میشه، یه ارتباط عمیق بین خواننده و شخصیت اصلی ایجاد می کنه. ما دقیقاً تو ذهن رامانیم، احساساتش رو حس می کنیم و با چالش هاش زندگی می کنیم.
• فرم کمتر تجربه شده: ترکیب واقعیت گرایی با عناصر سورئال و هذیانی، یه فرم نوآورانه به داستان بخشیده. این ترکیب باعث می شه که «پناهجو» از رمان های معمول فاصله بگیره و یه حس تازگی به خواننده بده.
• توصیفات بصری قوی: امید داداشی استاده توصیف جزئیات. صحنه های زیردریایی، وحشت غرق شدن و اون دنیای موازی رو اونقدر با جزئیات می نویسه که خواننده انگار داره یه فیلم رو تماشا می کنه.

خلاصه که امید داداشی با این سبک نگارش خاص، تونسته اثری خلق کنه که هم فکریه و هم حسابی جذابه و شما رو تا پایان داستان تو خودش غرق می کنه.

۸. پناهجو: کتابی که حتماً باید بخوانی!

شاید الان با خوندن خلاصه رمان ایرانی پناهجو، ذهنتون پر از سوال و ابهام شده باشه. دقیقاً هدف کتاب هم همینه! اما اگه هنوز قانع نشدید که چرا باید این کتاب رو بخونید، اینجا چند تا دلیل دیگه براتون آوردم:

• برای اینکه یه رمان ایرانی متفاوت و نوآورانه رو تجربه کنید که مرزهای داستان نویسی رو جابجا کرده.
• برای اینکه تو موضوعات عمیق انسانی و اجتماعی مثل مهاجرت، هویت و معلولیت کنکاش کنید و دیدگاه های جدیدی پیدا کنید.
• برای اینکه از قلمی خلاق و داستانی پر از تعلیق لذت ببرید که تا آخرین صفحه شما رو نگه می داره.
• برای اینکه به مرزهای واقعیت و خیال فکر کنید و از خودتون بپرسید واقعیت چیه؟ و توهم کجاست؟
• اگه از اون دسته آدم هایی هستید که از رئالیسم جادویی در پناهجو لذت می برید و دوست دارید داستان هایی با چالش های ذهنی بخونید.

«پناهجو» واقعاً یه کتابه که آدم رو به فکر فرو می بره و تا مدت ها بعد از خوندنش، هنوز تو ذهنتون جا خوش می کنه.

۹. برشی از صفحات پناهجو: یه گوشه از دنیای رامان

برای اینکه بیشتر با فضای کتاب آشنا بشید، این بخش کوتاه رو از کتاب براتون آوردم. این قسمت به خوبی نشون می ده که امید داداشی چطور می تونه با جزئیات و لحن خاص خودش، صحنه ها رو جلوی چشمان خواننده مجسم کنه:

«ارسطاطالیس» با چهره ای برافروخته و مضطرب، دائماً فریاد می زند: «سر جایتان بنشینید و تکان نخورید! اتفاقی نمی افتد. من فکر همه جایش را کرده ام.» اما کو گوشِ شنوا؟ محیط تنگ است، و نوارهای چوبیِ بشکه ای که صاحبش به آن لقبِ «روح دریا» را داده، در حال ترک خوردن است و زه هایی که این نوارها را از گزندِ نفوذِ آب دریا عایق کرده، در حال نم پس دادن و خیس شدن. طلق دایره ایِ کوچکی که نقشِ پنجرهٔ جلویی را بازی می کند، مثل علامت ستاره، از مرکز به جناحین (درست مثل شیشه ای که گلوله خورده باشد) ترک های زیادی برداشته و محفظهٔ اصلی در حال پایین رفتن است. از صداهایی که از بیرون و درونِ محفظه به گوش می رسد، مشخص است که پیچ و میخش در حال در رفتن و زوالش در حال فروپاشی است.

فکر می کنم این برش کوتاه، خودش گویای همه چیز باشه.

۱۰. حرف مردم درباره پناهجو: بازتاب ها و نظرات

خب، طبیعیه که وقتی یه کتابی انقدر خاص و متفاوته، کلی حرف و حدیث هم پشتش باشه. معرفی و نقد کتاب پناهجو تو محافل ادبی و بین خوانندگان حسابی سروصدا کرده. خیلی ها این کتاب رو یه اثر جسورانه و نوآورانه می دونن که از کلیشه ها فاصله گرفته. بعضی ها جذب اون رئالیسم جادویی عمیقش میشن و دوست دارن ساعت ها درباره مرز بین خیال و واقعیتش بحث کنن. گروهی هم با دغدغه های اجتماعی و مهاجرتی کتاب ارتباط برقرار کردن و اون رو یه روایت تلخ اما ضروری از جامعه امروز می دونن. کمتر کسی پیدا میشه که بعد از خوندن «پناهجو» نسبت بهش بی تفاوت باشه. اکثر خواننده ها از قلم امید داداشی و تعلیق داستان حسابی تعریف کردن و تجربه خوندن این کتاب رو یه تجربه متفاوت و ماندگار دونستن.

شما هم اگه این کتاب رو خوندید، خوشحال می شم نظرتون رو تو کامنت ها باهام در میون بذارید. واقعاً جالبه بدونیم بقیه چه دیدگاهی نسبت به این ابهام پایانی و اون دنیای موازی دارن!

۱۱. اگه از پناهجو خوشت اومد، این کتاب ها رو هم بخون!

اگه با خوندن «پناهجو» حسابی از قلم امید داداشی خوشتون اومده و دوست دارید آثار دیگه اش رو هم تجربه کنید، یا اگه عاشق این سبک رئالیسم جادویی و داستان های پر از فکر شدید، چند تا پیشنهاد براتون دارم:

از امید داداشی، چی های دیگه بخونیم؟

امید داداشی با اینکه نویسنده جوونیه، اما آثار خوبی تو کارنامه اش داره که ارزش خوندن رو دارن. اگه از بهترین کتاب امید داداشی یعنی «پناهجو» لذت بردید، حتماً سراغ این ها هم برید:

• فیدو: این رمان هم تو همون حال و هوای فانتزی و خاص امید داداشیه و می تونه شما رو به یه دنیای دیگه ببره.
• ۲۸ تپش: یه کتاب دیگه از امید داداشی که اون هم با سبک و سیاق خاص خودش، داستان متفاوتی رو روایت می کنه.
• جادوی اتحاد در طلسم کاکارول: این عنوان هم از کتاب های امید داداشی هست که برای علاقه مندان به فانتزی می تونه جذاب باشه.

کتاب های دیگه با طعم پناهجو

اگه کلاً عاشق ژانر رئالیسم جادویی هستید یا موضوع مهاجرت و پناهندگی در ادبیات ایران براتون جذابه، این کتاب ها رو هم می تونید امتحان کنید (با تمرکز بر آثار ایرانی یا خارجی که تم مشابهی دارند):

• اهل غرق از منیرو روانی پور: این کتاب هم از نمونه های خوب رئالیسم جادویی تو ادبیات ایرانه که فضایی مرموز و خاص داره.
• شازده احتجاب از هوشنگ گلشیری: هرچند مستقیماً رئالیسم جادویی نیست، اما با ساختار روایی پیچیده و ذهنی اش، می تونه برای علاقه مندان به داستان های عمیق جذاب باشه.
• بوف کور از صادق هدایت: یکی از شاهکارهای ادبیات فارسی که با فضای سورئال و ذهنیت گرایانه اش، خواننده را به چالش می کشد و شباهت هایی در جنبه های توهم و واقعیت با پناهجو دارد.
• ملکوت از بهرام صادقی: این رمان کوتاه هم با فضایی بینابین واقعیت و خیال، تجربه ای شبیه به پناهجو را ارائه می دهد.

امیدوارم این پیشنهادها هم بتونن کتاب خونه شما رو پربارتر کنن و شما رو به دنیای ادبیات این چنینی بیشتر علاقه مند کنن.

۱۲. حرف آخر: یه سفر ادبی که تو ذهنت می مونه!

راستش، «پناهجو» کتابیه که تا مدت ها بعد از اینکه آخرین صفحه اش رو ورق می زنی، هنوز تو ذهنت می چرخه. امید داداشی تونسته با یه داستان ساده اما پر از پیچیدگی های ذهنی، خواننده رو به یه سفر پر رمز و راز ببره. سفری که توش مرز بین واقعیت و خیال اونقدر باریک میشه که گاهی آدم خودش هم شک می کنه که کجای داستان ایستاده. این کتاب فقط خلاصه کتاب پناهجو ( نویسنده امید داداشی ) نیست، بلکه یه تلنگر به همه ماست که به معنای واقعی زندگی، امید، ناامیدی و حتی مرگ فکر کنیم.

لایه های پنهان داستان اونقدر زیادن که هر بار که مرورش می کنی، یه نکته جدید ازش بیرون می کشی. همین خاصیت هم باعث میشه «پناهجو» یه کتاب موندگار باشه. اگه تا حالا این کتاب رو نخوندید، بهتون پیشنهاد می کنم حتماً نسخه کاملش رو تهیه کنید و این تجربه ادبی منحصر به فرد رو از دست ندید. مطئنم که ازش پشیمون نمی شید و کلی حرف و فکر برای خودتون خواهید داشت.